Αρης Βελουχιωτης "Το διλημμα" (Ντοκιμαντέρ).

Ανέβηκε στις 18 Νοε 2011

Τι έγινε στη Βάρκιζα

τι έγινε με τον Άρη μετά τη Βάρκιζα

πώς αποστρατεύτηκε ο Ε.Λ.Α.Σ. - ποιος ο ρόλος των Άγγλων

ποιος ο ρόλος των αστικών κομμάτων

με τι σκοπό ιδρύθηκαν τα τάγματα ασφαλείας

ποιος υποκινούσε τις συγκρούσεις ΕΔΕΣ-ΕΛΑΣ

τι έγινε στο Κάιρο, στο Λίβανο, στην Καζέρτα

Τι ήταν η κυβέρνηση του βουνού

ποιο το δίλημμα της Αριστεράς

τι είπε ο Άρης στη Λαμία

τι έγινε στη σύσκεψη των καπετάνιων

γιατί οδηγηθήκαμε στον Δεκέμβρη

Αρης Βελουχιωτης - Το διλημμα | Σκηνοθεσία: Φώτος Λαμπρινός ...

Σενάριο: Φώτος Λαμπρινός

Αφηγητής: Γιώργος Σαμπάνης

Μουσική ενορχήστρωση και διεύθυνση: Λουκιανός Κηλαϊδόνης

Παραγωγή: 1981

Διάρκεια: 113'

Γιατί δεν εκπληρώθηκε το όραμα του Ε.Α.Μ.

Κεντρικό πρόσωπο του ντοκιμαντέρ, η μορφή του πρωτοκαπετάνιου του EΛAΣ, Άρη Bελουχιώτη!

Μέσα από τη δική του ιστορία, η ταινία αφηγείται τον αγώνα του EAM και του EΛAΣ κατά τη γερμανική κατοχή, και παράλληλα τη μοναχική πορεία του Bελουχιώτη, μετά τη Συμφωνία της Bάρκιζας, μέχρι τον τραγικό του θάνατο. Μέσα από το πορτρέτο του Άρη, παρουσιάζεται το εαμικό κίνημα και η ένοπλη αντίσταση στη διάρκεια της γερμανοϊταλικής κατοχής.

Οι θανατηφόρες λέξεις του ΚΚΕ.

«Οπορτουνιστές», «προβοκάτορες», «ταξικοί προδότες», «προωθητές της ναρκοκουλτούρας», «μπράβοι της αστικής ιδεολογίας», «φορείς της αντικεκεδίλας»

«Οπορτουνιστές», «προβοκάτορες», «ταξικοί προδότες», «προωθητές της ναρκοκουλτούρας», «μπράβοι της αστικής ιδεολογίας», «φορείς της αντικεκεδίλας», η ηγεσία του ΚΚΕ πετάει τις λέξεις πάνω από τα τείχη, όπως πέταγαν οι πολιορκημένοι τις πέτρες, τα βέλη, το υγρό πυρ στον εχθρό που τους πολιορκούσε. Λέξεις βαριές, βουτηγμένες στο φαρμάκι του μίσους, λέξεις που θα ήταν έως και θανατηφόρες, αν δεν ήταν κενές περιεχομένου, κελύφη άδεια, πεταμένα στα σκουπίδια της Ιστορίας. Οι λέξεις άδειασαν μαζί με την ισχύ που είχαν παλαιά οι φορείς τους και πλέον προκαλούν γέλιο, σαν νούμερο επιθεώρησης με αστείες ντοπιολαλιές. Εκτός κι αν η ισχύς επανέλθει, οπότε οι λέξεις θα ξαναγίνουν λεπίδες και το γέλιο θα παγώσει στο στόμα μας, μαζί με το στόμα μας.

Η ηγεσία του ΚΚΕ μιλά και συμπεριφέρεται σαν να προασπίζεται ένα πολιορκημένο κάστρο, το κάστρο του κομμουνισμού, το καταφύγιο των απανταχού κατατρεγμένων. Αποστολή ύψιστη, που δικαιολογεί τα πάντα, τις κραυγές, τη συκοφαντία, το ξεδιάντροπο ψέμα, τις καυτές λέξεις που πέφτουν σαν υγρό πυρ στο σώμα του εχθρού, να το κατακάψουν το άτιμο το σώμα, να μην μείνει υπόλειμμα ούτε για τεστ DNA. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμη και τα κολλητιλίκια με τα Μέσα τα αστικά, που μας δίνουν άπλετο χρόνο να βγούμε και να κατακεραυνώσουμε τον Εξαποδώ.

Κανένα κομμουνισμό, κανένα κάστρο δεν υπερασπίζεται η ηγεσία του ΚΚΕ. Τον εαυτό της υπερασπίζεται, τον Περισσό θέλει να κρατήσει ανοιχτό. Να το κρατήσουμε ανοιχτό το μαγαζί κι ας έχει γίνει μαγαζάκι κι ας λιγόστεψαν τα τετραγωνικά. Δεν πειράζει, θα πετάξουμε τον 902 TV κι ας τον πάρει ο Βρυώνης, ο κολλητός του Σαμαρά, θα πετάξουμε τον 902 fm κι ας τον πάρει ο Κουρτάκης, ο άλλος κολλητός του Σαμαρά, κοίτα να δεις σύμπτωση, ρε παιδί μου, κάθε φορά που πετάει κάτι η ηγεσία του ΚΚΕ, υπάρχει πάντοτε κάποιος κολλητός του Σαμαρά να το αρπάξει. Πετάξτε της σαβούρα, για να απλώσει την αρίδα της η φωτισμένη ηγεσία, πουλήστε για εκατομμύρια τις συχνότητες που σας χάρισε το κράτος, διώξτε τους εργαζόμενους και δοξάστε το Μνημόνιο που σας έδωσε τα νομικά όπλα για να το πράξετε.

Αν ο κόσμος του ΚΚΕ είχε αντιληφθεί ότι η ηγεσία νοιάζεται μόνο για το μαγαζάκι της, θα την είχε εγκαταλείψει προ πολλού. Γι' αυτό ο Κουτσούμπας και οι συν αυτώ κάνουν ό,τι μπορούν για να κρύψουν την αλήθεια. Λένε ψέματα στον κόσμο τους, τον ντοπάρουν με παραμύθια, ότι δήθεν προστατεύει το κάστρο του κομμουνισμού, που πολιορκείται από βαρβάρους και δράκους. Να νομίζουν ότι πολεμούν για το κάστρο, για να μην καταλάβουν ότι πολεμούν για την αγέλαστη νομενκλατούρα του Περισσού.

Δεν φοβάμαι κανέναν, παρά μόνο τους αγέλαστους, έλεγε ο καλοκάγαθος γίγαντας Πανταγκρυέλ, στο «Γαργαντούας και Πανταγρυέλ» του Φρανσουά Ραμπελαί. Οι αγέλαστοι είναι ικανοί για τα χειρότερα.

Τακτική και στρατηγική στην Αριστερά σήμερα.

ΑΝΕΣΤΗΣ ΤΑΡΠΑΓΚΟΣ Θεσσαλονίκη – Νοέμβριος 2011
Αριστερή πολιτική πέραν της «ενσωμάτωσης» και της «απογείωσης»

Σ’ ολόκληρη την ιστορική πορεία του αριστερού κινήματος, και κατά τρόπο επείγοντα στην σημερινή συγκυρία, τίθεται το μείζον πολιτικό ζήτημα της οργανικής σύνδεσης της τακτικής παρέμβασης με την στρατηγική προοπτική, από την απάντηση στο οποίο εξαρτάται κυρίαρχα η αποτελεσματικότητα της ελληνικής Αριστεράς. Είναι γνωστό και χρειάζεται να επισημανθεί ότι όταν επικρατεί η κυριαρχία της τακτικής έναντι της στρατηγικής, αναπτύσσονται τάσεις «ενσωμάτωσης» των μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων στο σύστημα της αστικής ταξικής κυριαρχίας, πράγμα που αποτέλεσε δομικό χαρακτηριστικό της πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατίας. Και από την άλλη πλευρά, όταν παρακάμπτεται η μεσοπρόθεσμη τακτική παρέμβαση και τη θέση της παίρνει αποκλειστικά η στρατηγική αναφορά, η αριστερή πολιτική «απογειώνεται», μένει χωρίς τακτικές συμμαχίες, αδυνατεί να προκαλέσει ευρύτερες λαϊκές συσπειρώσεις και παραμένει μετέωρη στον αέρα. Έτσι, μόνον μια κατάλληλη και γόνιμη συνάρθρωση της τακτικής με την στρατηγική είναι σε θέση να εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα του αριστερού κινήματος στην κάθε φορά συγκυρία του ιστορικού παρόντος, χωρίς να ξεθωριάζουν οι στρατηγικοί στόχοι, αλλά απεναντίας να γίνονται πιο εφικτοί.

Τακτική και στρατηγική στην Αριστερά σήμερα

ΑΝΕΣΤΗΣ ΤΑΡΠΑΓΚΟΣ
Θεσσαλονίκη – Νοέμβριος 2011

Αριστερή πολιτική πέραν της «ενσωμάτωσης» και της «απογείωσης»

Σ’ ολόκληρη την ιστορική πορεία του αριστερού κινήματος, και κατά τρόπο επείγοντα στην σημερινή συγκυρία, τίθεται το μείζον πολιτικό ζήτημα της οργανικής σύνδεσης της τακτικής παρέμβασης με την στρατηγική προοπτική, από την απάντηση στο οποίο εξαρτάται κυρίαρχα η αποτελεσματικότητα της ελληνικής Αριστεράς. Είναι γνωστό και χρειάζεται να επισημανθεί ότι όταν επικρατεί η κυριαρχία της τακτικής έναντι της στρατηγικής, αναπτύσσονται τάσεις «ενσωμάτωσης» των μεταρρυθμιστικών παρεμβάσεων στο σύστημα της αστικής ταξικής κυριαρχίας, πράγμα που αποτέλεσε δομικό χαρακτηριστικό της πάλαι ποτέ σοσιαλδημοκρατίας. Και από την άλλη πλευρά, όταν παρακάμπτεται η μεσοπρόθεσμη τακτική παρέμβαση και τη θέση της παίρνει αποκλειστικά η στρατηγική αναφορά, η αριστερή πολιτική «απογειώνεται», μένει χωρίς τακτικές συμμαχίες, αδυνατεί να προκαλέσει ευρύτερες λαϊκές συσπειρώσεις και παραμένει μετέωρη στον αέρα. Έτσι, μόνον μια κατάλληλη και γόνιμη συνάρθρωση της τακτικής με την στρατηγική είναι σε θέση να εξασφαλίζει την αποτελεσματικότητα του αριστερού κινήματος στην κάθε φορά συγκυρία του ιστορικού παρόντος, χωρίς να ξεθωριάζουν οι στρατηγικοί στόχοι, αλλά απεναντίας να γίνονται πιο εφικτοί.
Η τακτική παρέμβαση της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να συγκροτείται στη βάση του κάθε φορά μείζονος ζητήματος της συγκυρίας, γιατί ακριβώς αυτή είναι που μπορεί να διασφαλίζει τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες και έτσι να καθιστά την αριστερή πολιτική παρέμβαση αποτελεσματική, εφόσον μ’ αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει την τροποποίηση του ταξικού συσχετισμού των δυνάμεων. Στην προκειμένη περίπτωση της τρέχουσας περιόδου της πολλαπλής κρίσης (χρέους, νομιμοποίησης, παραγωγής, αντιπροσώπευσης), το κύριο ζήτημα που στοιχειοθετεί την τακτική παρέμβαση της Αριστεράς στο μεσοπρόθεσμο επίπεδο είναι η αναγκαιότητα απαλλαγής από την μνημονιακή πολιτική της καθολικής κοινωνικής καταστροφής, από τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, και από την συνακόλουθη «εποπτεία» και «οικονομική κηδεμονία» που έχει επιβληθεί από το τραπεζικό κεφάλαιο και τις διευθυντικές υπερεθνικές ελίτ. Αυτή είναι που προκαλεί τη ραγδαία επιδείνωση των όρων διαβίωσης των λαϊκών τάξεων (της εργατικής αλλά και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων), κι’ αυτό είναι το έδαφος της παλλαϊκής αντιμνημονιακής συμπαράταξης. Πρόκειται για μια στάση που σε γενικές γραμμές αναδεικνύει η Ριζοσπαστική Αριστερά και που μπορεί να προσλαμβάνει ευρύτερη λαϊκή αποδοχή και υποστήριξη.

Γόνιμη σύζευξη ριζοσπαστικών τομών και σοσιαλιστικής προοπτικής

Τέτοιου είδους συσπείρωση αναδείχθηκε με το εαμικό κίνημα απέναντι στην εξαθλίωση του εργαζόμενου λαού και στην φασιστική γερμανική κατοχή, αντίστοιχη στάθηκε η κινηματική δράση των αριστερών δημοκρατικών δυνάμεων στο κίνημα των Ιουλιανών για την αντιμετώπιση των αλλεπάλληλων βασιλικών πραξικοπημάτων. Αυτού του είδους η αριστερή παρέμβαση στη συγκυρία προσδίδει κοινωνική υλικότητα, άμεσα χειροπιαστή και νοητή, στο βαθμό που ανταποκρίνεται στους υλικούς όρους αναπαραγωγής των λαϊκών τάξεων. Το ζήτημα είναι ότι μια τέτοια τακτική δράση δεν μπορεί να εξαντλείται αποκλειστικά στην αντιπαλότητα προς την μνημονιακή πολιτική , την εθελοδουλία του αστικού πολιτικού προσωπικού και την νεοφιλελεύθερη διαχείριση, αλλά χρειάζεται να κομίζει ταυτόχρονα την διατύπωση εναλλακτικών πολιτικών που θα μπορούν να πάρουν τη θέση των μνημονιακών πολιτικών στο επίπεδο της κυβερνητικής εξουσίας. Μιας διαχείρισης που θα ασκείται με όρους ριζοσπαστικούς (λ.χ. ανακατανομή του πλούτου, εθνικοποίηση τραπεζών, επανάκτηση κοινωφελών επιχειρήσεων, ριζική φορολόγηση του κεφαλαίου κλπ.), ωστόσο θα συνεχίζει προφανώς να εκτυλίσσεται μέσα σ’ ένα ευρύτερο καπιταλιστικό περιβάλλον, με λυσσώδη αντίδραση της ελληνικής και των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων της «ιερής τροϊκανής συμμαχίας».
Αυτή η πρακτική επιφέρει την αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού των δυνάμεων, αναβαθμίζει την αποτελεσματική παρέμβαση του συνασπισμού των «από κάτω» στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, ενώ ωστόσο παραμένει ενταγμένη μεσοπρόθεσμα και πλήρως εκτεθειμένη σε μια ανελέητη ταξική πάλη (φυγή κεφαλαίων, κυρώσεις των ευρωπαϊκών ηγετικών οργάνων κλπ.). Η οργανική διασύνδεση αυτών των τακτικών ριζοσπαστικών τομών στο μεσοπρόθεσμο επίπεδο, και μάλιστα στη σημερινή συγκυρία της γενικευμένης καπιταλιστικής κρίσης, με τους στρατηγικούς σοσιαλιστικούς στόχους (κοινωνικοποίηση των παραγωγικών μέσων, εργατική δημοκρατία στην οικονομική δραστηριότητα, γενικευμένη μορφωτική χειραφέτηση των εργαζομένων, εθνικός δημοκρατικός σχεδιασμός κλπ.), είναι που θα κρίνει το αν οι ενδιάμεσες ρήξεις θα εκφυλιστούν και θα ενσωματωθούν, ή αν θα ανοίγουν δρόμους (δηλαδή νέα πεδία ταξικής διαπάλης) επίτευξης του στρατηγικού σοσιαλιστικού μετασχηματισμού.
Τοποθέτηση της στρατηγικής στο πεδίο της τακτικής ;

Απεναντίας οι δύο άλλοι πόλοι του αριστερού κινήματος, πέραν της Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ), δηλαδή ο παραδοσιακός κομμουνιστικός πόλος (ΚΚΕ) και ο αντικαπιταλιστικός (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), παρόλο βέβαια που δεν υποτιμούν καθόλου τον δραματικό χαρακτήρα της σημερινής βαθιάς κρίσης αναπαραγωγής του κεφαλαίου, και παρόλο που θέτουν σε πρώτη γραμμή την αντιμετώπιση των οξυμένων λαϊκών προβλημάτων που προκαλεί ο οικονομικός όλεθρος της μνημονιακής πολιτικής και της διεθνικής αστικής «κηδεμονίας – εποπτείας», εντούτοις επικεντρώνονται κυρίαρχα στην υποκατάσταση της τακτικής με την στρατηγική. Μ’ άλλες λέξεις ουσιαστικά καταργούν τους όρους της τακτικής παρέμβασης του αριστερού λαϊκού κινήματος, και στην θέση τους θέτουν άμεσα και ευθέως την «Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία» από την μια πλευρά, ή την «αντικαπιταλιστική επανάσταση» από την άλλη πλευρά.
Μ’ αυτή την έννοια αδυνατούν να διαμορφώσουν κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες στη συγκυρία, εφόσον τις τοποθετούν στο επίπεδο διασφάλισης της «επαναστατικής καθαρότητας», και θεωρούν ότι η επίλυση των κρίσιμων και καίριων ζητημάτων του κόσμου της εργασίας θα επιτευχθεί στην απροσδιόριστη «μελλοντική στιγμή Χ» της έκρηξης της κομμουνιστικής επανάστασης. Έτσι, αντί να ασκούν ριζοσπαστική πολιτική στο συγκεκριμένο πεδίο της ταξικής διαπάλης και με τους συγκεκριμένους όρους που εκτυλίσσουν την ολομέτωπη επίθεσή τους οι αστικές δυνάμεις της χώρας και της ευρωπαϊκής ηπείρου, μετατοπίζονται από αυτό το τακτικό επίπεδο απ’ ευθείας στο στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς, μετατρέποντας την πολιτική και κοινωνική διαπάλη σε «ιδεολογική αναφορά» υπερβατικού ιστορικού χαρακτήρα.
Η ίδια η ιστορική εμπειρία έχει αποδείξει ότι ο επαναστατικός σοσιαλιστικός μετασχηματισμός δεν είναι παρά μια ατελεύτητη διαδικασία ταξικής διαπάλης, με ανατροπές, άλματα, πισωγυρίσματα : Ακόμη και σε μια κοινωνικοποιημένη παραγωγή η ταξική πάλη δεν παίρνει τέλος, γιατί στα πλαίσιά της θα αναδεικνύεται ο αγώνας για την κατάργηση της διάκρισης διανοητικής / χειρωνακτικής εργασίας, ή η διαμάχη για το αν τα κοινωνικοποιημένα μέσα παραγωγής διαχειρίζονται οι αυτοδιαχειριστικές εργατικές συλλογικότητες ή το κράτος κατά τρόπο συγκεντρωτικό. Κρίσιμο άρα ζήτημα είναι σήμερα η παλλαϊκή αριστερή μετωπική ενότητα απέναντι στη μνημονιακή πολιτική και την «εποπτεία – κηδεμονία», κι’ ακόμη πιο νευραλγικό θέμα είναι η κίνησή της στο έδαφος ενός ριζοσπαστικού μεταβατικού προγράμματος πάλης , χωρίς δισταγμό στην επιδίωξη της κατάκτηση της πολιτικής διακυβέρνησης.

ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ- Προϋπολογισμός 2012: Το τεράστιο σκάνδαλο με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων (ΑΥΓΗ).

Όταν οι μάσκες πέφτουν, τότε ακόμα και τα πιο στοιχειώδη προσχήματα προβάλλουν ως αχρείαστα στο πλαίσιο της μνημονιακής -οικονομικής και κοινωνικής- εξόντωσης της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού. Δείγμα του απροκάλυπτου κυνισμού των κυβερνώντων και ταυτόχρονα τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό σκάνδαλο αποτελεί το θέμα του «κουρέματος» κατά 50% των κρατικών ομολόγων, τα οποία κατέχουν τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία της χώρας.
Τα ταμεία έχουν στην κατοχή τους αυτή τη στιγμή περίπου 26 δισ. κρατικά ομόλογα, τα οποία, εκτός από σημαντικά περιουσιακά στοιχεία, αποτελούν και «πηγή» (μέσω των εισπραττόμενων τόκων, που ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ σε ετήσια βάση) για την πληρωμή μέρους των υποχρεώσεων των Ταμείων.
Ο προϋπολογισμός του 2012 προϋποθέτει και στηρίζεται στην υλοποίηση της συμφωνίας της 26ης-27ης Οκτωβρίου, δηλαδή στο «κούρεμα» των ελληνικών κρατικών ομολόγων που έχουν στα χέρια τους οι ιδιώτες - επενδυτές κατά 50% ή αλλιώς στο PSIplus (το οποίο, βέβαια, για λόγους που δεν θα αναλύσουμε εδώ, βρίσκεται τελείως «στον αέρα»).

Στο πλαίσιο λοιπόν του PSIplus «κουρεύονται» και τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων κατά 50% - με αποτέλεσμα να καταγράφονται ζημιές ύψους 13 δισ. ευρώ- χωρίς ταυτόχρονα να μειώνεται το χρέος της γενικής κυβέρνησης ούτε κατά 1 ευρώ!!! Κι αυτό συμβαίνει επειδή τα ομόλογα που κατέχουν τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελούν ενδοκυβερνητικό χρέος, του οποίου η οποιαδήποτε μείωση δεν επηρεάζει καθόλου το δημόσιο χρέος.
Και για το πούμε πιο αναλυτικά, το χρέος της γενικής κυβέρνησης -βάσει του οποίου κρινόμαστε- είναι το άθροισμα των επιμέρους χρεών προς τρίτους της κεντρικής κυβέρνησης, των ασφαλιστικών ταμείων, των ΝΠΔΔ, των ΔΕΚΟ κ.λπ. Οπότε, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η κεντρική κυβέρνηση χρωστά στα ασφαλιστικά ταμεία 26 δισ. ευρώ μέσω των ομολόγων. Αν αυτό το χρέος μειωθεί κατά 50% ή ακόμα και κατά 100%, τότε το χρέος της γενικής κυβέρνησης δεν θα μειωθεί ούτε κατά ένα σεντ, αφού δεν αποτελεί χρέος προς τρίτους!
Είναι σαν να χρωστά ένα μέλος μιας οικογένειας σʼ ένα άλλο μέλος 100 ευρώ και ταυτόχρονα να χρωστά η οικογένεια σε έναν τοκογλύφο 500 ευρώ. Αν το χρέος των 100 ευρώ μειωθεί ή ακόμα και διαγραφεί τελείως, αυτό δεν θα επηρεάσει ούτε κατʼ ελάχιστον το ύψος του χρέους προς τον τοκογλύφο.
Επιπλέον, στο «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων υποτίθεται ότι συμμετέχουν μόνο οι ιδιώτες - επενδυτές (εξαιρούνται τα ομόλογα που κατέχουν η ΕΚΤ και τα κράτη - μέλη της Ε.Ε.). Όμως τελείως αυθαίρετα η κυβέρνηση εντάσσει τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία στους ιδιώτες. Δηλαδή και το χρέος της γενικής κυβέρνησης δεν μειώνεται καθόλου και τα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία «μεταμορφώνονται» σε ιδιώτες - επενδυτές. Αλλά δεν σταματάει εδώ το σκάνδαλο. Από το παράνομο «κούρεμα» τα ασφαλιστικά ταμεία θα χάσουν όχι μόνο περιουσιακά στοιχεία 13 περίπου δισ., αλλά και τους ετήσιους τόκους, οι οποίοι μόνο το 2012 ανέρχονται στο ποσό των 554 εκατομμυρίων ευρώ!
Το ποσό αυτό όχι μόνο δεν αναπληρώνεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά έχουμε και κατακόρυφη μείωση της κρατικής ενίσχυσης στο ασφαλιστικό σύστημα, η οποία στην περίπτωση του ΙΚΑ για παράδειγμα ξεπερνά το 40%! Σε αντίθεση βέβαια με τις τράπεζες, οι οποίες ενισχύονται με πακτωλό δισ.
Είναι μάλιστα τέτοιο το θράσος του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, ώστε παραδέχεται στον προϋπολογισμό ότι το πρωτογενές πλεόνασμα για το 2012 θα ήταν υψηλότερο χωρίς την εφαρμογή της συμφωνίας της 26ης Οκτωβρίου (+1,6%) απ'' ό,τι θα είναι με την εφαρμογή της συμφωνίας (+1,1%).
Η διαφορά αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στις απώλειες που θα υποστούν τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως τις αναλύσαμε πιο πάνω. Δηλαδή παραδέχεται το οικονομικό επιτελείο ότι μόνο ζημιά θα προκαλέσει το «κούρεμα» των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων, αφού ακόμα και το πρωτογενές πλεόνασμα του 2012 μειώνεται από το «κούρεμα» αυτό.
Γιατί όμως προχωρά η κυβέρνηση σε αυτή τη σκανδαλώδη και παράνομη ενέργεια; Ο λόγος είναι ξεκάθαρος και εξόχως κυνικός: στόχος κυβέρνησης και τρόικας είναι η κατάρρευση των δημόσιων ασφαλιστικών ταμείων, ώστε να ισοπεδωθούν πλήρως οι παροχές τους.
Στόχος των Μνημονίων είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ύφεση, η καταστροφή των υποδομών της χώρας και η μετατροπή της συντριπτικής πλειονότητας του ελληνικού λαού σε μια άμορφη, εξαθλιωμένη μάζα, έτοιμη να δουλέψει με «κινέζικα» μεροκάματα προς όφελος της υπερκερδοφορίας μιας χούφτας πολυεθνικών και των ντόπιων ολιγαρχών, που ήδη αναδύονται από τα συντρίμμια της χώρας.
Και όποιος πιστεύει ότι αυτά αποτελούν κινδυνολογία ας κοιτάξει τον τρόπο με τον οποίο επιχειρούν τη διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων: χωρίς αιδώ, χωρίς προσχήματα, βέβαιοι ότι θα τη βγάλουν «καθαρή» ακόμα και με αυτό το απίστευτο σκάνδαλο. Και σας το λέω: θα τη βγάλουν «καθαρή», εκτός κι αν βρουν απέναντί τους την αριστερά ενωμένη. Θα τη βρουν όμως;

Σχετικά με την επίθεση σε μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού στο ΤΕΙ Πειραιά.

Στις 6/7/2011 δύο στελέχη της ΚΝΕ και της ΠΚΣ στο ΤΕΙ Πειραιά επιτέθηκαν και γρονθοκόπησαν στο πρόσωπο μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού σπουδαστή στο ΤΕΙ Πειραιά. Η επίθεση έγινε με συμμορίτικες πρακτικές και τελείως απρόκλητα την ώρα που ο σύντροφος μέλος της Νεολαίας Συνασπισμού και της Αριστερής Ενότητας ΤΕΙ Πειραιά πήγαινε να εξεταστεί σε μάθημα.

Ενδεικτικό των θρασύδειλων υποκειμένων που έκαναν την επίθεση είναι ότι αμέσως μετά εξαφανίστηκαν από το ΤΕΙ και ανάγκασαν τα υπόλοιπα μέλη της ΠΚΣ να προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και να καλύψουν τους δύο τραμπούκους. Η Νεολαία Συνασπισμού, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς αυτήν την περίοδο έχουν στοχοποιηθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τα κυρίαρχα ΜΜΕ και τους κρατικούς και παρακρατικούς κατασταλτικούς μηχανισμούς. Καλούμε τα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ να απομονώσουν τέτοιου είδους θρασύδειλες συμμορίτικες πρακτικές. Τον καιρό που οι εργαζόμενοι και η νεολαία βιώνουν την πιο σκληρή ταξική επίθεση στα δικαιώματά τους από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους παρατρεχάμενους της όποια πολιτική δύναμη βλέπει τον εχθρό στα αριστερά της, προβοκάρει και στοχοποιεί αγωνιζόμενες δυνάμεις τότε αντικειμενικά θέτει τον εαυτό της απέναντι στο λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.

Όταν το δάκτυλο έδειχνε το φεγγάρι αυτοί κοίταζαν το δάκτυλο.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΝΕ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΤΙΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΚΣ ΤΗΣ ΚΝΕ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ

ΖΩΗ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΟΧΙ ΜΕ ΔΟΣΕΙΣ

Η ΚΝΕ καταγγέλλει την οργάνωση του λεγόμενου αντιαπαγορευτικού φεστιβάλ, που διοργανώνεται στο Δήμο Μοσχάτου - Ταύρου για τα ναρκωτικά, από διάφορες οργανώσεις, ΜΚΟ και κόμματα όπως η ΑΚΟΑ (συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ), οι Οικολόγοι Πράσινοι κ.α. Σοβαρές ευθύνες έχει και η νεολαία ΣΥΝ που το προπαγανδίζει αλλά και η δημοτική αρχή που διευκόλυνε την πραγματοποίηση αυτού του φεστιβάλ και μάλιστα σε μια περιοχή με πολύ οξυμένο το πρόβλημα της χρήσης και εξάπλωσης των ναρκωτικών μέσα στη νεολαία, ακόμα και σε μικρές ηλικίες.

Η πραγματοποίηση τέτοιου είδους εκδηλώσεων είναι ενέργεια εξαιρετικά επικίνδυνη και εχθρική απέναντι στη νεολαία.

Οι διοργανωτές του εν λόγω Φεστιβάλ στην ουσία διαφημίζουν τη χρήση ουσιών, τη νομιμοποίηση και αυτοκαλλιέργεια του χασίς, την αποποινικοποίηση των λεγόμενων «μαλακών» ναρκωτικών, προτείνουν αποτυχημένες θεραπευτικές μεθόδους όπως η υποκατάσταση και η χορήγηση ναρκωτικών από το κράτος με στόχο τη μείωση της βλάβης, δηλαδή τη διαχείριση του θανάτου. Οι προτάσεις τους εφαρμόστηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με τραγικές συνέπειες. Αποτελούν κατευθύνσεις της Ε.Ε. και πολλές από αυτές υλοποιούνται ήδη από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και προηγούμενα της ΝΔ.

Είναι υποκρισία να εμφανίζονται οι διοργανωτές ως εχθροί του εμπορίου ναρκωτικών και της ναρκωκουλτούρας. Σε αυτά ακριβώς οδηγούν οι προτάσεις τους. Είναι ψέμα ότι η νομιμοποίηση θα οδηγήσει στην καταπολέμηση του παράνομου εμπορίου. Αυτές οι σκοταδιστικές και αντιεπιστημονικές πολιτικές αποδεδειγμένα οδηγούν σε αύξηση της χρήσης. (βλέπε Ολλανδία κατά 250%). Το νόμιμο εμπόριο και η νόμιμη φυγή από την πραγματικότητα είναι το ίδιο επικίνδυνες. Ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης που οι κοινωνικές αιτίες του φαινόμενου οξύνονται ακόμα περισσότερο

Αποτελεί μέγιστο θράσος των διοργανωτών να εμφανίζονται ως υπερασπιστές της ελευθερίας. Η «φυγή», η υποταγή στην αναζήτηση και εξασφάλιση της δόσης δεν είναι ελευθερία, ούτε πράξη αντίστασης και απειθαρχίας στο σημερινό σύστημα της εκμετάλλευσης. Δεν αλλάζει τη σημερινή βαρβαρότητα, είναι στήριγμα των καταπιεστών. Η χρήση και εξάρτηση είναι αιτία αποστράτευσης των νέων από την πάλη για την ικανοποίηση των πραγματικών τους αναγκών, είναι ψεύτικη διέξοδος αποξένωσης, εμποδίζει την ανάπτυξη αγωνιστικής προσωπικότητας και στάσης ζωής. Γι' αυτό οι καπιταλιστές την εμφανίζουν ως "ελευθερία", γι' αυτό καλλιεργούν τη ναρκωκουλτούρα.

Ως ΚΝΕ δηλώνουμε την εναντίωσή μας σε τέτοιου είδους διοργανώσεις που προωθούν τη ναρκω-κουλτούρα. Καλούμε το λαό και τη νεολαία να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Λέμε όχι στο διαχωρισμό "μαλακών και σκληρών", όχι στην αποποινικοποίηση των ναρκωτικών. Η νομιμοποίηση των ναρκωτικών εξυπηρετεί τη "νομιμοποίηση" στις συνειδήσεις των λαών των κοινωνικών αιτιών που παράγουν και αναπαράγουν το πρόβλημα και βρίσκονται στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και τα αδιέξοδα του.

Στα παιδιά της εργατικής τάξης, που βιώνουν τα βάσανα των οικογενειών τους, δεν ταιριάζει η απάθεια και η φυγή στον ψεύτικο κόσμο των ναρκωτικών. Δεν είναι αυτή η διέξοδος στα προβλήματα που βιώνουν, την ανεργία, την ανασφάλεια, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση. Διέξοδος είναι η αγωνιστική και η ανυπότακτη στάση ζωής. Η πάλη για μια κοινωνία που με την εργατική τάξη στην εξουσία θα καταργήσει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σε αυτό το δρόμο σε καλεί το ΚΚΕ και η ΚΝΕ. Η μοναδική πολιτική δύναμη που αναδεικνύει την πραγματική αιτία της τοξικοεξάρτησης, που με σταθερότητα παλεύει ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά, διεκδικεί:

· Δημιουργία Πανελλαδικού Δημόσιου Φορέα με αποκλειστικά δωρεάν παροχή υπηρεσιών πρόληψης - απεξάρτησης - κοινωνικής επανένταξης, χωρίς τη συμμετοχή ιδιωτών.

· Καμιά επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο της πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής επανένταξης.

· Στήριξη των στεγνών θεραπευτικών προγραμμάτων απεξάρτησης που αποδεικνύουν καθημερινά την αστείρευτη δύναμη του ανθρώπου να νικήσει την εξάρτηση.

· Πλήρη εργασιακή και κοινωνική επανένταξη των απεξαρτημένων.

· Εξοντωτικές ποινές για τους εμπόρους. Ειδικευμένο σώμα δικαστών για τα ναρκωτικά.

Παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς ναρκωτικά γιατί παλεύουμε για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος των μονοπωλίων, το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό.

Αθήνα 06 Μάη 2011 Το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ

Κνίτες προσέχετε να ζείτε ολοκληρωμένα στο νέο δόγμα του Περρισού, υπάρχουν και διαγραφές και απολύσεις, καταναλώνεται καπιταλιστικά δόγματα από τις καπιταλιστικές διαφημίσεις τις 902 Τιβι.

Δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα.

Μήνυμα αλληλεγγύης προς το ιαπωνικό ΚΚ του τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ.
16/03/11

Το Τμήμα Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ έστειλε στο Ιαπωνικό ΚΚ το παρακάτω μήνυμα αλληλεγγύης.

Αγαπητοί σύντροφοι

Οι εργαζόμενοι της Ελλάδας παρακολουθούν με δέος τις πρωτοφανείς καταστροφικές συνέπειες από το σεισμό και το τσουνάμι που ακολούθησε.

Σας παρακαλούμε να μεταφέρετε την αλληλεγγύη μας και τα συλλυπητήρια μας στα μέλη του Ιαπωνικού ΚΚ, την εργατική τάξη και τις οικογένειες των θυμάτων.

Παρακολουθούμε με μεγάλη ανησυχία τις μετέπειτα εξελίξεις στα πυρηνικά εργοστάσια και την απειλή της ραδιενέργειας που έχει γίνει άμεση. Οι σοβαρές αυτές εξελίξεις είναι μια τραγική επιβεβαίωση των κινδύνων που ενέχει η εκμετάλλευση της πυρηνικής ενέργειας από τα μονοπώλια, με κριτήριο το κέρδος.

Κατά ΚΚΕ άμα δεν είναι για μονοπώλια, κάθε πόλη ή χωρίο και ένα πυρηνικό εργοστάσιο για δωρεάν χρήση.
Ρε συνέλθετε.

Πόλεμος στα λόγια, παράδοση άνευ όρων στην πράξη.

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου.

Την ημέρα που ψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών, η γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ δήλωνε ότι από αύριο αρχίζει ο πόλεμος.

Απολύτως εύστοχη δήλωση, μια που απέναντι τόσο σε αυτό το νομοσχέδιο όσο και στα υπόλοιπα νομοθετικά, αλλά και άλλα μέτρα της κυβέρνησης, που πλήττουν βάναυσα τα λαϊκά δικαιώματα, τις ελευθερίες και το επίπεδο ζωής του λαού, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από τον ταξικό πόλεμο, την ταξική πάλη.

Να όμως που στο επίπεδο των πανεπιστημίων, τόσο όσον αφορά τα εν λόγω μέτρα όσο και την πρόταση διαλόγου της υπουργού Παιδείας, οι αντιδράσεις του ΚΚΕ είναι τουλάχιστον μέχρι τώρα σχεδόν ανύπαρκτες κι ακόμη χειρότερα με τη στάση του κάνει ό,τι μπορεί για να παρεμποδίσει την όποια μαχητική αντίδραση.

Προσπάθησα να κατανοήσω αυτήν την αντίφαση ανάμεσα σε λόγια και έργα ακολουθώντας τη μέθοδο της ατόπου απαγωγής.

Και κατ' αρχήν απέρριψα κάθετα την ερμηνεία ορισμένων συντρόφων στους οποίους απευθύνθηκα για να με βοηθήσουν στον προβληματισμό μου και οι οποίοι μάλλον ατεκμηρίωτα έκαναν λόγο για «κράτημα» του κόμματος από τους κυρίαρχους.

Και απέρριψα αυτήν την ερμηνεία τόσο γιατί αυτή αντιβαίνει στη στάση του ΚΚΕ σε άλλους χώρους, όπου αν μη τι άλλο εμφανίζει μια έστω και μικρότερη εκείνης που απαιτούν οι καιροί αγωνιστικότητα, και διότι συναισθηματικά δεν θέλω να πιστέψω ότι τόσα χρόνια εγώ ο ίδιος πλάγιαζα μ' έναν ίσκιο και «αγωνιζόμουνα για ένα πουκάμισο αδειανό».

Επίσης, απέρριψα την εκδοχή της υποτίμησης από μέρους του κόμματος της βαρύτητας της πρότασης Διαμαντοπούλου. Οσα σχετικά δηλώθηκαν και γράφτηκαν εκ μέρους του κόμματος και των στελεχών του σχετικά με αυτό το θέμα έδειχναν μια σαφή και ορθή εκτίμηση της επιχειρούμενης μεταρρύθμισης.

Τέλος, απέρριψα την ερμηνεία ορισμένων συντρόφων που ανήκουν στο ΚΚΕ, με βάση την οποία η συνείδηση των φοιτητικών μαζών, δηλαδή ενός χώρου που είναι βέβαιο ότι η αριστερά έχει αναλογικά πολύ περισσότερες δυνάμεις απ' ό,τι στην υπόλοιπη κοινωνία, είναι τέτοια που δεν επιτρέπει καμιά κινητικότητα.

Πώς λοιπόν μπορεί να ερμηνευτεί το ουσιαστικό μποϊκοτάζ των φοιτητικών συνελεύσεων, είτε με την αποχή από αυτές, είτε με τη χαλαρή συμμετοχή, είτε με τη μη κατάθεση πλαισίου αγωνιστικών προτάσεων, και δη μετωπικού με άλλες δυνάμεις;

Στην πραγματικότητα η τακτική του ΚΚΕ στα πανεπιστήμια εντάσσεται στον ευρύτερο σεχταρισμό του με βάση τον οποίο αντιμετωπίζεται από καχύποπτα έως εχθρικά κάθε κινητοποίηση που ξεπερνά τη δυνατότητα απόλυτου ελέγχου της από το ίδιο.

Στα ΑΕΙ, όπου είναι ισχυρές και δυνάμεις που κινούνται στα αριστερά του ΚΚΕ, οι οποίες κατά την εκτίμηση του Δημήτρη Γόντικα, μέλους του Π.Γ. είναι «πέρα για πέρα βέβαιο [ότι συνιστούν] ένα χώρο που κηδεμονεύεται και είναι υπονομευόμενος από διάφορα κέντρα», (1) το ΚΚΕ φοβάται μην τυχόν και ξεκινήσουν κινητοποιήσεις που δεν μπορεί να ελέγξει, και που θα το ξεπερνούν από τα αριστερά. Ετσι λοιπόν η αναγκαιότητα της όποιας κινητοποίησης υποτάσσεται στη λογική «το μοναστήρι να 'ναι καλά».

Στην πραγματικότητα πρόκειται για έναν ιδιόμορφο, και γι' αυτό δύσκολα κατανοητό με βάση τα κλασικά σχήματα, συνδυασμό σεχταρισμού και ρεφορμισμού, ένα συνδυασμό που για να καλυφθεί διανθίζεται με μια αριστερή φρασεολογία.

Μέσα από αυτή την πορεία του άπειρου στα λόγια και του μηδέν στην πράξη, το ΚΚΕ έχει οδηγήσει τα πράγματα στον τομέα της παιδείας πίσω όχι μόνο από τη Γαλλία ή την Ιταλία, αλλά και από χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία ή η Ολλανδία, που ούτε σημαντικό κομμουνιστικό κόμμα έχουν ούτε καμιά ιδιαίτερη παράδοση του σύγχρονου νεολαιίστικου κινήματός τους.

Η πατρίδα του λόχου του Λόρδου Βύρωνα, των αγώνων του 15% για την παιδεία, του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, των μεγάλων μεταπολιτευτικών μαθητικών και φοιτητικών κινητοποιήσεων, του Δεκέμβρη του 2008, κατέληξε, με κύρια ευθύνη του ΚΚΕ, να αποδέχεται τη χειρότερη μεταρρύθμιση στο χώρο των ΑΕΙ δίχως να κουνιέται φύλλο.

Για να ξεπεραστεί αυτή η βαθύτατη κρίση του φοιτητικού κινήματος είναι αναγκαίο δίχως περιστροφές και τακτικισμούς να αποκαλυφθεί και να καταγγελθεί άμεσα αυτός ο ρόλος, και ταυτόχρονα και παρ' όλα αυτά να επιδιώκεται η κοινή δράση όσο κι αν το ίδιο επιδιώκει να την αποτρέψει.

Σε τελευταία ανάλυση μόνο η αντίδραση όσων δυνάμεων μέσα στο ΚΚΕ δεν έχουν ακόμη εκφυλισθεί ολοκληρωτικά, η πίεση από τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς, και από το ίδιο το αυθόρμητο λαϊκό κίνημα, είναι που μπορεί να το οδηγήσουν είτε να επανεξετάσει τη στάση του, στο βαθμό που κάτι τέτοιο είναι ακόμη δυνατόν, είτε εκ των πραγμάτων να ξεπεραστεί.

(1) «Ριζοσπάστης», 21/12/2010.

Επiσκεψη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα στους Γιατρούς του Κόσμου.

Ο Πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, o Γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ Δημ. Βίτσας, ο Π. Τριγάζης και ο Δημ. Αδαμόπουλος, μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ, επισκέφθηκαν σήμερα τα γραφεία των Γιατρών του Κόσμου για να δηλώσουν αλληλεγγύη στο έργο τους
Μετά τη συνάντηση έγιναν δηλώσεις:
Ν. ΚΑΝΑΚΗΣ (Πρόεδρος Γιατρών του Κόσμου): Είχαμε σήμερα τη χαρά να έχουμε την επίσκεψη του κ. Αλ. Τσίπρα. Θέλω να τον ευχαριστήσω γι αυτό. Τον φιλοξενήσαμε και του δείξαμε τις δομές μας, τι ακριβώς κάνουμε. Νομίζω ότι σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, η προσπάθεια των οργανώσεων είναι στην πρώτη γραμμή. Κι αυτή είναι η δουλειά των Γιατρών. Θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Νομίζω ότι πολύ απλά όταν δεν μπορείς ένας ασθενής να πάει στο γιατρό, πρέπει να πάει ο γιατρός στον ασθενή. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι , οι ταλαιπωρημένοι, που δεν έχουν απολύτως τίποτα, βρίσκουν εδώ καταφύγιο και θα συνεχίσουμε με κάθε δυσκολία να το κάνουμε.
ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ: ΟΙ Γιατροί του Κόσμοι αλλά και άλλες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, δουλεύοντας σε εθελοντική βάση, επιτελούν έναν αναντικατάστατο κοινωνικό ρόλο πάνω στο πρόβλημα.. Έναν ρόλο που θα έπρεπε να παίζει η πολιτεία. Παρόλα αυτά η πολιτεία ούτε καν στηρίζει στοιχειωδώς αυτές τις δομές.
Το λέω αυτό γιατί σ΄ αυτόν τον τόπο περισσεύει η υποκρισία. Κάποιοι θαρρούν πως το μεταναστευτικό πρόβλημα το ανακάλυψαν προχθές με τους 250 απεργούς πείνας. Δεν υπάρχει γύρω μας όλα αυτά τα χρόνια. Δεν το αντιμετωπίζουμε παντού στην καθημερινότητά μας.
Και είναι και μια υποκρισία που διαπερνά δυστυχώς και το επίσημο πολιτικό σύστημα. Εξαιρώ τη στάση του ΚΚΕ και των Οικολόγων Πρασίνων. Από κει και πέρα, όλοι οι υπόλοιποι το μόνο που έκαναν αυτές τις μέρες ήταν να επενδύουν στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης και σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Λες και αυτοί οι 250-300 άνθρωποι που έφτασαν στο ακρότατο σημείο διεκδίκησης, μέσα από απεργία πείνας, είναι εγκληματίες. Ποιο είναι το έγκλημά τους; Το έγκλημά τους είναι ότι κατάφεραν να επιζήσουν στο Αιγαίο και τον Έβρο; Ότι ζουν τόσα χρόνια στην Ελλάδα, καθαρίζουν τα σπίτια μας, μαζεύουν τις ελιές, φυλάνε τους δικούς μας ασθενείς; Το έγκλημά τους είναι ότι διεκδικούν χαρτιά για να ζουν με αξιοπρέπεια, νόμιμα;Η υποκρισία κάποια στιγμή πρέπει να τελειώνει. Το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι ογκώδες, τεράστιο. Πρέπει να αντιμετωπιστεί με ψυχραιμία και νηφαλιότητα.
Θα ήθελα μετά απ΄ αυτή την τριήμερη περιπέτεια να συγχαρώ για την ψυχραιμία και την αξιοπρέπεια που επέδειξαν, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις, την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών, και ιδιαίτερα τον Πρύτανη του κ. Πελεγρίνη.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και ιδίως τους Γιατρούς του Κόσμου αλλά και τη Μη Κυβερνητική Οργάνωση της Εκκλησίας που μετά από προσωπική παρέμβαση του Αρχιεπισκόπου συνέδραμε καθώς και τον Ερυθρό Σταυρό και τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, γιατί προσπάθησαν να δώσουν ό,τι μπορούσαν να δώσουν στην προσπάθεια εξεύρεσης λύσης και φροντίδας σ΄ αυτούς τους ανθρώπους.
Θα ήθελα, τέλος, να καλέσω τις δυνάμεις που έφεραν στη χώρα μας το μνημόνιο, την κυβέρνηση και την ακροδεξιά αλλά και όσους επιχείρησαν αυτές τις μέρες να πολλαπλασιάσουν τα μηνύματά τους, μηνύματα μίσους, να σταματήσουν να επενδύουν στο μίσος για μικροκομματικές σκοπιμότητες. Γιατί όποιος σπέρνει ανέμους, θερίζει θύελλες.
To Γραφείο Τύπου

Μην απογοητεύεστε συντρόφισσες και σύντροφοι!
Για να αποκατασταθεί η αλήθεια, μόλις έμαθα πως έγινε ένα λάθος στα πρακτορεία τύπου και μπερδεύτηκαν το σχόλιο του γραφείου τύπου του ΣΥΝ που έστειλε ο σ. με την ανακοίνωση των οικολόγων

Ιδού η ανακοίνωσή μας:

Απεργία πείνας μεταναστών: ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥΣ
Πέμπτη, 27 Ιαν. 2011, 16:30

Σοβαρά ερωτήματα δημιουργεί ο θόρυβος για τη χρήση της Νομικής ως χώρου για την απεργία πείνας των 250 οικονομικών μεταναστών, θόρυβος που τελικά συσκοτίζει τα πραγματικά ζητήματα της μεταναστευτικής πολιτικής. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν ότι η μικροκομματική εκμετάλλευση από όλες τις πλευρές δεν πρέπει να εμποδίσει τη νηφάλια προσέγγιση και την αναζήτηση λύσεων που θα προωθούν την κοινωνική συνοχή και θα συμφιλιώνουν τα συμφέροντα μεταναστών και Ελλήνων.
Για το θέμα, όμως, της Νομικής έχουμε να παρατηρήσουμε ότι:

* Δεν έχουν διαψευστεί οι πληροφορίες ότι οι απεργοί πείνας βρίσκονται στο χώρο με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των φοιτητών της σχολής. Στην περίπτωση αυτή δεν έχουμε να κάνουμε με παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου ούτε με κατάληψη από εξωπανεπιστημιακούς, αλλά με απλή διαφωνία ανάμεσα στους φοιτητές και τον κοσμήτορα, στην οποία κανένας πρωθυπουργός και κανένα πολιτικό κόμμα δε δικαιούται να παρεμβαίνει.
* Η διαμαρτυρία είναι απολύτως μη βίαιη, δεν έχουν γίνει ζημιές, ενώ οι απεργοί πείνας και οι υποστηρικτές τους σέβονται το χώρο. Βλάπτουν αποκλειστικά και μόνο τον εαυτό τους με απεργία πείνας που βάζει σε κίνδυνο τη ζωή τους με εύλογα αιτήματα για τα οποία δεν γίνεται συζήτηση.
* Η απεργία πείνας σέβεται απόλυτα την εκπαιδευτική και ερευνητική διαδικασία του πανεπιστημίου, καθώς ο χώρος δεν χρησιμοποιείται αυτή την περίοδο από τη σχολή και είναι τελείως ξεχωριστός από το νέο κτίριο όπου γίνεται η λειτουργία της Νομικής Σχολής.
* Η επιλογή τους για χώρο ασύλου είναι δικαιολογημένη, καθώς πρόκειται για εργαζομένους χωρίς (ή χωρίς πια) άδεια παραμονής, που σε οποιονδήποτε άλλο χώρο κινδυνεύουν να συλληφθούν και να απελαθούν, αν δεν έχουν λάβει ρητές εγγυήσεις.
* Η συζήτηση για το πανεπιστημιακό άσυλο γίνεται με όρους λαϊκισμού, από πολιτικούς που παραγνωρίζουν ότι η δική τους βουλευτική ασυλία έχει απαξιωθεί ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν άλλωστε και οι μνήμες από τη διακυβέρνηση του κόμματος του κ. Σαμαρά την περίοδο 1976-1979, όταν οι υπαίθριες πολιτικές συγκεντρώσεις απαγορεύονταν πλήρως και οι χώροι με πανεπιστημιακό άσυλο αποτελούσαν το μόνο καταφύγιό τους.

Στην πλάτη των μεταναστών παίζονται δυστυχώς κατά κύριο λόγο μικροκομματικά επικοινωνιακά παιχνίδια από όλα σχεδόν τα κόμματα, τόσο αυτά που υποστηρίζουν την απεργία πείνας, όσο και εκείνα που προσπαθούν να ξεσηκώσουν την κοινή γνώμη εναντίον της. Παρότι η παρουσία τους στη Νομική δεν επηρεάζει τη λειτουργία της σχολής, νομίζουμε μπορούν να μετακινηθούν αν συμφωνήσουν οι ίδιοι και τους δοθούν επαρκείς εγγυήσεις.
Ως κοινωνία πρέπει όμως να τοποθετηθούμε κυρίως για την «ταμπακιέρα»: την έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής, θύματα της οποίας είναι οι άνθρωποι που βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να ακουστούν. Η διαμαρτυρία τους φέρνει ξανά στο προσκήνιο τις δραματικές συνθήκες διαβίωσης χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που ζουν στη χώρα μας. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία άνθρωποι διωγμένοι από φτώχεια, ανεργία, πολέμους και δικτατορίες, ήδη και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, εγκαταλείπουν τη χώρα τους αναζητώντας αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους και τις οικογένειες τους.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ανθρωπιστικές αξίες, απαραίτητη αφετηρία κάθε μεταναστευτικής πολιτικής. Η ελληνική κυβέρνηση ας ακούσει τα αιτήματα τους και ας αναλάβει τις υποχρεώσεις της για ομαλή ένταξη των μεταναστών στην κοινωνία και για σεβασμό των δικαιωμάτων όλων, πριν υπάρξει κίνδυνος για την ζωή και την υγεία τους.
Στο πλαίσιο αυτό, αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων επισκέφθηκε χθες το βράδυ τους πενήντα μετανάστες απεργούς πείνας που φιλοξενούνται στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και συζήτησε μαζί τους, μεταφέροντας το ενδιαφέρον των Οικολόγων Πράσινων και τη στήριξή τους στους αγώνες για κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα.
Στην αντιπροσωπεία συμμετείχε και η εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων Ελεάννα Ιωαννίδου, που δήλωσε: «Η κοινωνία της Θεσσαλονίκης, χρειάζεται να ακούσει με προσοχή και να στηρίξει τους πενήντα απεργούς πείνας που φιλοξενούνται στο Εργατικό Κέντρο της πόλης μας. Πέρα από την αλληλεγγύη μας, οι Οικολόγοι Πράσινοι αισθανόμαστε τη μη βίαιη αλλά αποφασιστική διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, ως έμπνευση και για τις δικές μας μάχες, που διαπνέονται από ανάλογες αξίες μη βίας. Θα αγωνιστούμε ώστε ο αγώνας τους να έχει θετική έκβαση, πριν κινδυνεύσει σοβαρά η ζωή τους».
Αυτό το ΚΚΕ είναι για κλάματα

Αριστερά

Απάντηση στην Λασπολογία Ριζοσπάστη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Μιλώντας σήμερα στο ρ/σ «Στο Κόκκινο 105,5» (Ν. Φίλης), ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης, δήλωσε, για τα ψηφίσματα της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης για τους Ρομά και για τον «εξτρεμισμό»:

Ερ: Σήμερα συζητάτε για τους Ρομά στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβούλιου της Ευρώπης;

Απ: «Υπάρχει ένα ψήφισμα το οποίο επικρίνει σφοδρά την πολιτική Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι και άλλων ευρωπαίων ηγετών, μια πολιτική στιγματισμού και διακρίσεων σε βάρος των Ρομά. Τονίζει την απλή αλήθεια: ότι δεν μπορεί, στο όνομα παραβατικών συμπεριφορών μελών μιας κοινότητας, να στιγματίζει ολόκληρη η κοινότητα, που αριθμεί 12 εκατομμύρια πολίτες σε όλη την Ευρώπη. Αντίθετα, προτείνει μέτρα πολιτικής που να διευκολύνουν την ένταξη αυτών των ανθρώπων. Μην ξεχνάμε ότι οι Ρομά είναι οι πιο φτωχοί, οι λιγότερο εκπαιδευμένοι, οι πιο αδύναμοι, χωρίς γνώσεις στοιχειωδών δικαιωμάτων τους κοινωνική ομάδα. Εύκολα λαϊκιστές πολιτικοί, τύπου Σαρκοζί, Μπερλουσκόνι, υιοθετούν μια ακροδεξιά ατζέντα όταν είναι στα δύσκολα. Η Συνέλευση σήμερα, θα υιοθετήσει ένα αρκετά ικανοποιητικό ψήφισμα, με μεγάλη πλειοψηφία, δεδομένων και των πολιτικών συσχετισμών στην Ευρώπη.»

Ερ: Ο Σαρκοζί, η Γαλλική κυβέρνηση, έχει δώσει εξηγήσεις;

Απ: «Ένας Γάλλος βουλευτής του κόμματος του Σαρκοζί που τοποθετήθηκε, αμυνόταν, όχι πειστικά, θεωρώντας ότι αυτό είναι ένα ψήφισμα εναντίον της Γαλλίας. Επιχειρήματα που ακούγονται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Θα θυμάστε, επί χούντας, όταν το Συμβούλιο της Ευρώπης έπαιρνε αποφάσεις καταδικαστικές, ορισμένοι στην Ελλάδα προσπαθούσαν να τις εμφανίσουν ως ανθελληνικές.»

Ερ: Υπάρχουν κόμματα που υποστηρίζουν την πολιτική Σαρκοζί; Όχι μόνο ακροδεξιά, άλλα κόμματα κυβερνητικά;

Απ: «Αυτό θα φανεί στην ψηφοφορία. Πάντως σε επίπεδο πολιτικών ομάδων το λαϊκό κόμμα στηρίζει αυτό το συμβιβαστικό ψήφισμα.»

Ερ: Στο ψήφισμα υπάρχει αποδοκιμασία της πολιτικής Σαρκοζί και Μπερλουσκόνι;

Απ: «Ναι, αλλά όχι τόσο κατηγορηματικά και έντονα όσο θα ήθελε η Ενωτική Ομάδα της Αριστεράς!»

Ερ: Θα το ψηφίσει ο Σαρκοζί;

Απ: «Όχι. Το θεωρεί αρνητικό, διότι η έκθεση που το συνοδεύει χτυπάει πολύ τα όσα έγιναν στην Γαλλία από την κυβέρνηση Σαρκοζί.»

Ερ: Σ’ αυτήν την συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, είχαμε άλλο ένα ψήφισμα προχτές που αφορούσε το θέμα των «Εξτρεμισμών» στην Ευρώπη;

Απ: «Ήταν ένα ψήφισμα που στον τίτλο του είχε την αποδοκιμασία μορφών εξτρεμισμού που καλλιεργούν την ξενοφοβία, το ρατσισμό, το φυλετικό και θρησκευτικό μίσος, δηλαδή μια σωστή θεματολογία και λέει και αρκετά σωστά πράγματα μέσα. Αλλά σε κρίσιμες παραγράφους του -και γι αυτό και το καταψήφισα- υιοθετεί έναν συμψηφισμό, μια εξίσωση της δράσης της άκρας δεξιάς ή του θρησκευτικού ακραίου φανατισμού, που καλλιεργεί το θρησκευτικό μίσος, με την δράση των κινημάτων εναντίον της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης ή με τις μεγάλες διαδηλώσεις, που, όπως λέει επί λέξει, έγιναν για βδομάδες το 2009 στην Αθήνα. Απαράδεκτά πράγματα και ανιστόρητα. Οι διαδηλώσεις που έγιναν οργανωμένες από την ΓΣΕΕ, την ΑΔΕΔΥ και την αριστερά εναντίον νεοφιλελεύθερων επιλογών δεν μπορούν να εξισώνονται με την δράση της άκρας δεξιάς.»

Ερ: Αυτό το ψήφισμα από τους έλληνες βουλευτές το ψήφισαν μόνο οι της ΝΔ;

Απ: «Το υπερψήφισαν οι βουλευτές της ΝΔ, το καταψήφισα εγώ. Ήμουν ο μόνος που το καταψήφισα από τους έλληνες βουλευτές. «Παρών» ψήφισαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και απουσίαζαν εντελώς από την ψηφοφορία και τη σχετική συζήτηση οι βουλευτές του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ.»

Ερ: Δεν πήγαν καθόλου;

Απ: «Ναι, δεν ήταν σε αυτή την αντιπροσωπεία, σε αυτήν την αποστολή εκπρόσωποι του ΚΚΕ και του ΛΑΟΣ. Υποθέτω θα εξηγήσουν τους λόγους.»

Ερ: Μετά έγινε μια ψηφοφορία για την εφαρμογή του κανονισμού αυτού;

Απ: Αφού ψηφίστηκε το ψήφισμα, υπάρχει μια διαδικασία που λέγεται διαδικασία εφαρμογής. Εγώ έχοντας καταψηφίσει το ψήφισμα και έχοντας εκφράσει την αντίθεση μου με μια ερμηνεία ψήφου έκανα αποχή στην διαδικασία εφαρμογής για λόγους πολιτικής διαμαρτυρίας. Αρνούμαι να συμπράξω στην διαδικασία εφαρμογής ενός ψηφίσματος με το οποίο διαφωνώ. Και απορώ ειλικρινά γιατί προσπαθεί το απών ΚΚΕ γύρω από αυτό να δημιουργήσει ένα αντισυνασπισμικό σύνδρομο και παραπλανητικές εντυπώσεις. Θα ήταν προτιμότερο να εξηγήσουν γιατί απουσίαζαν απ’ αυτήν την πολιτική μάχη.»

Ερ: Ο Γ. Σουγκάνοφ ο γραμματέας του ΚΚ Ρωσίας που έχει σχέσεις το ΚΚΕ ψήφισε το ψήφισμα για τον εξτρεμισμό. Έτσι δεν είναι;

Απ: «Σε αυτό είχαμε μια διαφορά. Ο Γ. Σουγκάνοφ που είναι επικεφαλής του ΚΚ Ρωσίας και ανήκει στην ενωτική ομάδα της αριστεράς μαζί και μ’ εμάς και με το ΚΚΕ, υιοθέτησε θετική ψήφο και όχι αρνητική, όπως εγώ, στο ψήφισμα αυτό. Διότι αξιολόγησε ότι οι αντιφασιστικές αντιακροδεξιές αναφορές του είναι ισχυρότερες σε σχέση με όσα κουβεντιάζαμε προηγουμένως ότι είναι αρνητικά και ότι εμπεριέχουν έναν απαράδεκτο εξισωτισμό. Δεν συμφωνώ με την εκτίμηση του.»
07.10.2010 Το Γραφείο Τύπου

* Καταψήφισε ο Δ. Παπαδημούλης το ψήφισμα για τον εξτρεμισμό στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης

H Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης υπερψήφισε σήμερα στο Στρασβούργο με μεγάλη πλειοψηφία (98 υπέρ, 6 κατά, 4 αποχές) το ψήφισμα του Ισπανού συντηρητικού βουλευτή Pedro Agramunt Font De Mora σχετικά με τη «μάχη κατά του εξτρεμισμού: επιτυχίες, ελλείψεις και αποτυχίες».

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης, μέλος της Ελληνικής Κοινοβουλευτικής αντιπροσωπίας, καταψήφισε το κείμενο, διότι στα καίρια σημεία του εξισώνει την ορθή και επιβεβλημένη καταδίκη του εξτρεμισμού της άκρας δεξιάς και του ακραίου θρησκευτικού φονταμενταλισμού, με τη δράση των μαζικών κινημάτων κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, καθώς και με τις μαζικές κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν το 2009 από τα συνδικάτα και την αριστερά, εναντίων των νεοφιλελεύθερων επιλογών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στην έκθεση που συνοδεύει το ψήφισμα, στην παράγραφο 68 (της οποίας το επίσημο κείμενο επισυνάπτεται στα Αγγλικά και σε ανεπίσημη μετάφραση), εξομοιώνονται οι μεγάλες ειρηνικές κινητοποιήσεις που οργανώθηκαν στην Ελλάδα από τα συνδικάτα το 2009, με την αντιδημοκρατική δράση της φασιστικής δεξιάς. Επίσης, στην παράγραφο 7 του ψηφίσματος (η οποία επισυνάπτεται στο επίσημο κείμενο και σε ανεπίσημη μετάφραση), υιοθετεί μια απαράδεκτα διασταλτική ερμηνεία περιορισμού θεμελιακών αρχών της Δημοκρατίας, στο όνομα της αντιμετώπισης του «εξτρεμισμού».

Επισυνάπτονται οι άνωθεν παράγραφοι.

05.10.2010 Το Γραφείο Τύπου

————————————————————

7. In this context, the Assembly recalls Articles 10 and 11 of the ECHR, respectively devoted to freedom of expression and freedom of assembly. Although these freedoms are the pillars of a pluralist democracy, their exercise can be limited, notably when such a limitation corresponds to a pressing social need, such as the prevention of disorder, the protection of morals and the protection of the rights of others, and provided that the limitation complies with the principle of proportionality and is foreseen by law. Article 17 of the ECHR adds that no state, group or person has the right to engage in an activity or perform any act aimed at the destruction of the rights or freedoms set forth in the ECHR or at their limitation to a greater extent than is provided for in the ECHR itself.

7. Σε αυτό το πλαίσιο, η Κοινοβουλευτική Διάσκεψη υπενθυμίζει τα άρθρα 10 και 11 της ΕΣΔΑ, τα οποία αφορούν αντίστοιχα στην ελευθερία της έκφρασης και την ελευθερία του συνέρχεσθαι. Παρότι οι ελευθερίες αυτές αποτελούν τους πυλώνες μιας πλουραλιστικής δημοκρατίας, η άσκησή τους μπορεί να περιοριστεί, ιδίως όταν ένας τέτοιος περιορισμός αντιστοιχεί σε μια πιεστική κοινωνική ανάγκη, όπως η πρόληψη αναταραχών, η προστασία των ηθών και η προστασία των δικαιωμάτων τρίτων και με την προϋπόθεση ότι ο περιορισμός συνάδει με την αρχή της αναλογικότητας και προβλέπεται από το νόμο. Το άρθρο 17 της ΕΣΔΑ προσθέτει ότι κανένα κράτος, ομάδα ή άτομο δεν έχει το δικαίωμα να επιδοθεί σε δραστηριότητα ή να εκτελέσει πράξεις που σκοπεύουν στην καταστροφή των δικαιωμάτων ή των ελευθεριών που αναγνωρίζονται από την ΕΣΔΑ, ή σε περιορισμούς των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών μεγαλύτερους από των προβλεπόμενων στη Σύμβαση.

68. The current financial crisis and its consequences on poverty and unemployment in Council of Europe member states might aggravate the present trend of resurgence of extremist movements. On the one hand, extremist groups reviewed in this memorandum will find more and more fertile ground for recruiting new members; on the other hand, other radical protest movements might become more virulent and better organised. I am thinking, in particular, of the anti-globalisation movement, some members of which have been condemned for vandalism due to their behaviour during demonstrations, or to the street protests and disorders which took place in Greece during several weeks in 2009.

68. Η τρέχουσα οικονομική κρίση και οι συνέπειές της στη φτώχεια και την ανεργία στα κράτη μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, μπορεί να επιδεινώσουν την παρούσα τάση ανασυγκρότησης των εξτρεμιστικών κινημάτων. Από τη μία, οι εξτρεμιστικές ομάδες στις οποίες αναφέρεται το παρόν μνημόνιο θα βρίσκουν ολοένα και προσφορότερο έδαφος για να στρατολογήσουν νέα μέλη. Από την άλλη, άλλα ριζοσπαστικά κινήματα διαμαρτυρίας μπορεί να γίνουν περισσότερο επικίνδυνα και καλύτερα οργανωμένα. Σκέφτομαι, ιδίως, το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης, ορισμένα μέλη του οποίου καταδικάστηκαν για βανδαλισμό εξαιτίας της συμπεριφοράς τους κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων ή τις διαμαρτυρίες και αναταραχές στους δρόμους που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια πολλών εβδομάδων το 2009.
Το πλήρες κείμενο του ψηφίσματος, στα αγγλικά, βρίσκεται στον ιστότοπο

πώς σκουριάζει το ατσάλι...

Επειδή είμαι αριστερός και θα πεθάνω αριστερός, αρχίζω να μην ανέχομαι μια Αριστερά που αρχίζει να με πεθαίνει...
Οταν γράφει κανείς περί Αριστεράς, αν είναι αριστερός όπως και η αφεντιά μου, γράφει ταυτοχρόνως και υπέρ Αριστεράς - ενίοτε κι αθέλητα, αλλά συνήθως εκούσια. Τουλάχιστον υπέρ της Αριστεράς έτσι όπως ο καθένας εννοεί τη δόκιμη εκδοχή της,
μιας και πλέον, σκόρπιοι έτσι όπως πολλοί φθάσαμε να 'μαστε, ο καθένας μπορεί να διατηρεί την πολυτέλεια του «προσωπικού του κομμουνισμού» - αριστοκρατικό μεν, αλλά καμμιά φορά ψυχοσωτήριο...
Με έναν λόγο, πολλοί αριστεροί τα τελευταία χρόνια διάγουμε εν αναμονή. Για αυτούς ο λόγος σήμερα, για εμάς - οι οργανωμένοι στα κόμματα της Αριστεράς είναι άλλη υπόθεση, μάλλον ανώτερη, οι σύντροφοι αυτοί την αντέχουν ακόμα την καλογερική και μπράβο τους, ότι βαρειά. Τους βγάζω το καπέλο κι επικαλούμαι τη συμπάθειά τους (όπως άλλωστε και τη δική σας, όσοι είσθε αριστεροί κι όσοι δεν είσθε) για όσα θα πω παρακάτω.
Οταν, προ ετών, δημιουργήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί αριστεροί, άλλοι διστακτικά κι άλλοι με ενθουσιασμό, έσπευσαν σε έναν «κοινό τόπο» όπου θα μπορούσαν να ζυμωθούν ιδέες, να γεννηθούν προτάσεις -κυρίως αυτό- και να βγάλουν την Αριστερά, σε μια
εποχή που ο λαός και η κοινωνία την είχαν ανάγκη περισσότερο από ποτέ, από το σύνδρομο της ιστορικής πολιτικής (αλλά όχι ιδεολογικής) ήττας.
Σιγά σιγά ο κόσμος που προσήλθε σε αυτό το φόρουμ άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι έχει να κάνει απλώς με μια νεκρανάσταση της παλιάς αριστερής παθολογίας, μάλιστα σε μορφές της -αριστερίστικες- από τις πλέον επαχθείς κι απεχθείς. Ανθρωποι συνηθισμένοι να ζουν στο πλαίσιο του μικρόκοσμου-γκρουπούσκουλου, ιδρυματικοί, που στην «εποχή τους» είχαν στείλει κόσμο στο σπίτι του (παρά τις φιλοδοξίες τους να τον στείλουν στα ψυχιατρεία), άρχισαν εκ νέου να δίνουν τον τόνο στο πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ, με
αποτέλεσμα αντί το νέο σχήμα να εξελιχθεί σε συνάντηση κι ώσμωση ανθρώπων, συλλογικοτήτων και κομμάτων, να ξεπέσει σε ένα τεραίν διαρκούς καταμέτρησης και αναμέτρησης των εσωτερικών του συσχετισμών. Μάλιστα, ούτε καν για την παραγωγή πολιτικής (πόσω μάλλον ιδεολογίας και ήθους), αλλά μόνον για τη νομή της (μικρο)εξουσίας.
Κι έτσι, οι άνθρωποι άρχισαν να φεύγουν απ' τον ΣΥΡΙΖΑ και να μένουν τα γκρουπούσκουλα. Η επιρροή του σχήματος στην κοινωνία ξεφούσκωσε και τις ελπίδες διαδέχθηκαν η κριτική και επικριτική στάση.
Προσωπικώς ομνύω στην Αριστερά του καλού, τη λαϊκή Αριστερά, με τις παραδόσεις και τον πολιτισμό της, την ταξική Αριστερά ενός δημοκρατικού κομμουνισμού, ανοιχτόκαρδου, ανοιχτόμυαλου, πειθαρχικά οργανωμένου, ανεκτικού με τα παιδιαρίσματα των ανθρώπων, ικανού να προστατεύει τα πρόσωπα απ' τη βαρβαρότητα των συλλογικοτήτων, όταν εκφυλίζονται σε θρησκευτικά τάγματα. Ουτοπίες, θα μου πείτε, μεγάλο το δίκιο σας...
Ομως μεγάλο και το άδικο. Και για τον κόσμο της Αριστεράς και για την κοινωνία που περιμένει την Αριστερά τουλάχιστον πρόμαχο στα δίκια της.
Οπως απεδείχθη, αυτό που κυρίως παράγουν τα γκρουπούσκουλα, άλλοτε συνιστώσες κι άλλοτε υποσύνολα μέσα στις συνιστώσες, είναι το ένδον μίσος. Ενα μίσος μεταξύ τους και προς όποιον άλλον στοχοποιήσουν, που βγάζει μάτια, ανυπόφορο, αδυσώπητο κι ανισόρροπο. Ατελεύτητο.
Ομως η Αριστερά που μισεί τα άλλα της μισά, δεν αγαπάει τον κόσμο. Ο κόσμος το νοιώθει αυτό, πικραίνεται στην αρχή κι ύστερα αηδιάζει και βδελύσσεται.
Λόγος, με τέτοιους όρους, για πολιτική (θέμα κομματικής δεν τίθεται) ενότητα της Αριστεράς δεν μπορεί να γίνει, χωρίς να 'ναι από χέρι απελπισμένος. Διότι όσοι προσπαθούν να διαλεχθούν, χαρακτηρίζονται συχνά από λογής ταμπέλες που αφειδώς κοτσάρουν οι πάντες στους πάντες, χωρίς αιδώ, δεύτερη σκέψη και συχνά με άκραν δολιότητα.
Οι κλασικές αρετές που οι πάντες αναγνώριζαν σε έναν αριστερό, της αλληλεγγύης, της συντροφικότητας, της ανιδιοτέλειας, έχουν γίνει για πολλούς από μας καπνός και κατά τον εξυπνακισμό, τον κυνισμό και την αποηθικοποίηση της καθημερινής μας στάσης απέναντι στα πράγματα, μοιάζουμε ήδη από καιρό σε αυτούς που κατηγορούσαμε, τους συστημικούς, τους καριερίστες και τους αριβίστες.
Κι έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται τώρα να διαλύεται στον εσωτερικό μικρόκοσμο των γκρουπούσκουλων. Δεν ξέρω αν πνέει τα λοίσθια, αλλά ξέρω ότι η ταπεινότης μου, όπως και πολλοί άλλοι αριστεροί δεν μπορούν πια να διαλέγουν απ' την Κική και τη Φωφώ ποια θα τους τη φέρει καλύτερα. Κι αν κι αυτήν τη φορά ψηφίσουμε κάποιοι από μας αυτήν την Αριστερά, θα το κάνουμε με κρύα καρδιά και χωρίς καμμιά ελπίδα.
Η μόνη ελπίδα πλέον (για πολλούς από μας) είναι οι νέες γενιές να υπερβούν τη δική μας παθογένεια, ξαναδίνοντας στην Αριστερά τα νοήματά της...
ΥΓ.: Υπάρχουν ακόμα και πάντα θα υπάρχουν πολλοί αγωνιστές της Αριστεράς, των οποίων τον αγώνα και την προσωπική στάση εκτιμώ και σέβομαι. Το πολιτικό όμως αποτέλεσμα της συλλογικής τους δράσης είναι δραματικά κατώτερο (κι επί μακρόν πλέον διάστημα) των απαιτήσεων της συγκυρίας. Ανήκω σε 'κείνους που εμφορούνται από «ιστορική αισιοδοξία», ξέρω ότι «η Γη θα γίνει κόκκινη», ήλπιζα όμως αυτό να συμβεί πριν να πάμε στα άστρα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.ΙΧ.2010

Η συνιστώσα του ΠΑΣΟΚ στην Πιερία απάντα στη Ν.Ε. του ΚΚΕ

Φίλοι, Συναγωνιστές της Ν.Ε. ΚΚΕ Πιερίας είμαστε και εμείς προβληματισμένοι από τη στάση (άστοχη) του Προέδρου μας κ. Καρατζαφέρη για στήριξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ στα επώδυνα μέτρα της κυβέρνησης κ. Παπανδρέου.

Δεν επικροτούμε τις ατυχείς δηλώσεις του σχετικά με τα επεισόδια όταν αναφερόταν στο ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ, τις οποίες και ανασκεύασε, αλλά όμως δε συμμεριζόμαστε τις απόψεις σας ότι ο Πρόεδρός μας κατάντησε πρασινοφρουρός και προβοκάτορας των αγώνων του λαού μας.

Στηρίζουμε πάντοτε τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων και αντιστεκόμαστε στη σκληρή μονόπλευρη λιτότητα των μέτρων του κηδεμονευόμενου Πρωθυπουργού, που κατάντησε πιλότος της κατεδάφισης των δικαιωμάτων των πολιτών.

Για τη Ν.Ε. ΛΑ.Ο.Σ. ΠΙΕΡΙΑΣ

Ο Πρόεδρος

Προδρόμου Κων/νος

Πηγή: ΛΕΥΤΕΡΙΑ

Για τα γεγονότα της 05.05.10

ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είμαστε όλοι βαθιά συγκλονισμένοι από τον άδικο θάνατο τριών εργαζομένων, συμπολιτών μας. Συμπολίτες μας που έπεσαν θύματα μιας ωμής δολοφονικής ενέργειας. Εκεί οδηγεί η ανεξέλεγκτη βία, εκεί οδηγεί η πολιτική ανευθυνότητα...........

---

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τετάρτη, 5 Μαΐου 2010
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Παρέμβαση του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά στη Βουλή: «Ζούμε, κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κρίσιμες στιγμές...........

---

Παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα στη Βουλή για τα επεισόδια στην Αθήνα και τους νεκρούς
05/05/10
«Δεν έχω όλη την πληροφόρηση που χρειάζεται και ένας από τους λόγους είναι ότι δεν λειτουργούν σήμερα τα μέσα ενημέρωσης. Δεν θα προκαλέσω ερώτηση σε εσάς, μπορεί να μην είστε σε θέση να μου απαντήσετε, πιθανόν να μην έχετε και εσείς, δεν ξέρουμε αν είναι αλήθεια...........

---

Ακούστε την ομιλία του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα

Όπου δεν έχει σφραγίδα ή καρέκλα δεν πάει.

Κάθε 1η Κυριακή του Μάη από το 2006 στο Μπραχίμο του Δήμου Γεροποτάμου, τον τόπο καταγωγής του πρωτοπόρου σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη, οι φορείς της Κρήτης οργανώνουν εκδήλωση.
Ο εορτασμός έγινε στον προαύλιο χώρο του μουσείου Σταύρου Καλλέργη, όπου βρίσκεται και προτομή του μεγάλου αγωνιστή και πρωτεργάτη του εορτασμού της Πρωτομαγιάς στην Ελλάδα στις 2 Μαΐου 1893.

«Σε ηλικία 19 χρόνων, οργάνωσε μια διαδήλωση φοιτητών με κόκκινες σημαίες και συνθήματα «Iσότης-Αδελφότης-Κοινοκτημοσύνη» και «Δωρεάν Παιδεία». Την ίδια εποχή, σύμφωνα με τον Θ. Μπενάκη, ο Καλλέργης συμμετείχε σε ένα κύκλο νέων γύρω από το περιοδικό «Άρδην» που κυκλοφόρησε το 1885 ο Πλάτων Δρακούλης, το οποίο, σύμφωνα με τον Π. Νούτσο, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του αρχικού ιδεολογικού του προσανατολισμού. Ο ίδιος ο Δρακούλης υπήρξε ένας από τους κύριους συνεργάτες στην εφημερίδα του Καλλέργη «Σοσιαλιστής» κατά την πρώτη περίοδο (Ιούνιος-Σεπτέμβριος 1890).
Το 1890 ο Καλλέργης, επικεφαλής ομάδας συντρόφων του, ίδρυσε στην Αθήνα τον Kεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο, του οποίου τα περισσότερα μέλη ήταν φοιτητές και μαθητές. Παράλληλα, κυκλοφόρησε την εφημερίδα «Σοσιαλιστής». Στην εφημερίδα αυτή, ο Καλλέργης δημοσίευσε ένα επαναστατικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα, αρκετά προωθημένο σε απόψεις και προτάσεις για την εποχή, έχοντας ήδη αρχίσει να οραματίζεται μια αναπτυγμένη αγροτικά και βιομηχανικά σοσιαλιστική κοινωνία. Εκτός από την Αθήνα, μέλη ή φίλοι του Συλλόγου υπήρξαν και σε άλλες πόλεις της χώρας, όπως Κέρκυρα, Ζάκυνθο, Σύρο, Πάτρα, Βόλο, Χαλκίδα και Ναύπλιο.

Τον Σεπτέμβρη του 1890, για διάφορους λόγους, η εφημερίδα διέκοψε την κυκλοφορία της, ενώ και ο Σύλλογος περιέπεσε σε αδράνεια και αρκετά στελέχη του συνεργάστηκαν με τον κύκλο του Δρακούλη, συγκροτώντας τον Κοινωνικό Σύνδεσμο και εκδίδοντας την εφημερίδα «Κοινωνία-Άρδην», σχήματα και απόπειρες που τελικά απέτυχαν. Τον Αύγουστο του 1892, ο Καλλέργης και οι φίλοι του επανιδρύουν τον Kεντρικό Σοσιαλιστικό Σύλλογο και επανακυκλοφορούν την εφημερίδα «Σοσιαλιστής». Επίσης, εκλέχθηκε προσωρινή πενταμελής επιτροπή αποτελούμενη από τους Σ. Καλλέργη, Χαρίλαο Πουλόπουλο, Ιωάννη Ρετιτάγκο, Διονύσιο Μάργαρη, Γεώργιο Α. Δημόπουλο, Αναστάσιο Λογοθέτη και Ιπποκράτη Παπαδημητρόπουλο. Στο τέλος του ίδιου μήνα σε νέα συνεδρίαση ψηφίστηκε το Καταστατικό και εκλέχθηκε μόνιμο Συμβούλιο της οργάνωσης αποτελούμενο από τους Σ. Καλλέργη, Γ.Α.Δημόπουλο, Χ. Πουλόπουλο. Στέφ. Ταγωνίδη, Ι. Παπαδημητρόπουλο, Αναστ. Ζωγράφο και Σάβ. Αντωνιάδη. Διευθυντής εκλέχθηκε ο Σ. Καλλέργης, γραμματέας ο Γ.Α.Δημόπουλος και ταμίας ο Εμμ. Αναστασάκης.
Το πρώτο βήμα είχε γίνει την Πρωτομαγιά του 1891, όταν ο Καλλέργης με δώδεκα σοσιαλιστές φωτογραφήθηκαν ομαδικά στο φωτογραφείο του Σούτσου, συμμετέχοντας μ' αυτόν τον τρόπο στον παγκόσμιο εορτασμό. Τον επόμενο χρόνο τριάντα σοσιαλιστές συγκεντρώθηκαν στο Στάδιο και διαμαρτυρήθηκαν «κατά του πλουτοκρατικού αθλίου συστήματος». Την Κυριακή 2 Μαΐου 1893, με απόφαση του Σοσιαλιστικού Συλλόγου, οργάνωσαν την πρώτη στην Ελλάδα επίσημη Εργατική Πρωτομαγιά, στο Στάδιο στις 5 μ.μ. Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Σταύρος Καλλέργης. Η συμμετοχή ήταν εντυπωσιακή. Όταν η Αθήνα και ο Πειραιάς είχαν μόλις 150.000 κατοίκους, στη συγκέντρωση συμμετείχαν 2.000 άτομα!
Πεντακόσια άτομα υπέγραψαν το ψήφισμα της συγκέντρωσης, ενώ η συλλογή υπογραφών συνεχίστηκε και την 1η Δεκεμβρίου 1893 κατατέθηκε στη Βουλή με 2.000 υπογραφές. Ο πρόεδρος της Βουλής δεν θέλησε να το διαβάσει και το πέταξε με περιφρόνηση. Ο Σταύρος Καλλέργης που παρακολουθούσε από το θεωρείο των δημοσιογράφων σηκώθηκε επάνω κι άρχισε αυτός να διαβάζει το ψήφισμα. Συνελήφθη, καταδικάστηκε, κακοποιήθηκε και φυλακίστηκε."

Στις 2.5.10 10.30 το πρωί συνδικαλιστές απ' όλη την Κρήτη βρέθηκαν στο σημείο για ν' αποτίσουν φόρο τιμής τόσο στον άνθρωπο που καθιέρωσε τον εορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιάς στη χώρα μας όσο και σε όλους τους αγωνιστές της εργατικής τάξης.
Την εκδήλωση συνδιοργανώνουν ο Δήμος Γεροποτάμου, η νομαρχία Ρεθύμνου, το Ίδρωμα Κοινωνικών-Ιστορικών Ερευνών «ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ» και το Εργατικό Κέντρο Ρεθύμνου, σε συνεργασία και με τα υπόλοιπα Εργατικά Κέντρα της Κρήτης.

Ποιος έλειπε; μα φυσικά το «Εργατικό Κόμμα» το ΚΚΕ_ΠΑΜΕ δεν έχει λάβει ποτέ μέρος από το 2006 διότι το Ίδρωμα Κοινωνικών-Ιστορικών Ερευνών «ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΛΛΕΡΓΗΣ» δεν είναι ΚΚΕκρατούμενο δηλ. δεν έχουν καρέκλα και σφραγίδα. Ο λόγος άγνωστος.
Ότι μη ΚΚΕ Ευρομονόδρομος και Πλουτοκρατία.

Έτσι για την ενημέρωση

Για τον Σταύρο Καλλέργη

Εγώ τι κάνω.

Τόσα χρόνια τα κουκουλώναμε και σήμερα ακόμα κάνομε το ίδιο.
Τώρα μας φταίνε οι άλλοι ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη και μετά να φωνάζομαι. Όλα τα ξέραμε από την κυβέρνηση μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Άρα σε άπλα ελληνικά μας βόλευε η κατάσταση. Από Κοσκωτά μέχρι Μαγγίνα και όχι μόνο.
Τώρα ας στηθούμε με το κεφάλι ψηλά. "Πονάνε μωρέ οι άνδρες" λες και φταίμε εμείς 100%. Αυτοί η ψ...περιφάνεια μας έφαγε.
Τα συνδικάτα αντί να κάνουν τη δουλειά τους κοίταζαν την καρεκλά ποιο κόμμα θα την έχει και τα μέλη παίζανε το ρόλο τους είτε με αποχή είτε με συμπόρευση. Ας μπούμε μέσα στα σωματεία να αλλάξομε το σκηνικό. Τα κόμματα εξουσίας τα αποδυνάμωσαν, γιατί τους βόλευε.
Το ΠΑΜΕ έβαζε την κασέτα ευρομονόδρομος και πλουτοκρατία και έκανε ξεχωριστές συγκέντρωση ενώ τα σωματεία που ελέγχει είναι σε ομηρία, οι ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ έκαναν κινητοποιήσεις όταν ήταν το αντίθετο κόμμα στην εξουσία.
Οι βουλευτές έκανα τα χατίρια (όχι όλοι) και στην βουλή ψήφιζαν νόμους Μεγάλης πόρτας και όχι Παραθυράκια. Προσπαθούν να μας πούνε ότι τα 6 χρόνια της ΝΔ φταίει.
Ας κοιτάξουν πιο πίσω όλοι έχουν ευθύνη σε αυτό.
Ας αρχίσουμε να δίνομε τον κάθε απατεώνα ανοιχτά.
Οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι είμαστε καλά λαδωτήρια. Τουλάχιστον ας κατεβούμε στο δρόμο και να προσπαθήσουμε να πληρώσουν αυτοί που φταίνε. Εμείς είμαστε ο τελευταίος τροχός της άμαξας. Αυτά τα μέτρα που μας βάζουν είναι για να μας καθίσουν στο καναπέδες εφόσον δεν βγαίνουμε στο δρόμο. Εμείς αγαπάμε τα παιδιά μας αλλά τη κάνομε για το μέλλον τους.
Μας έχουν χρεώσει με αποτέλεσμα να μην μιλάμε.
Δεν έχει αλλάξει τίποτα κάνουν επιτροπές για να ελέγξουν της επιτροπές που αυτές οι επιτροπές δεν έλεγχαν τοις άλλες επιτροπές.Αλλα δεν προχορανε πιο πισω λες και η κριση ηρθε σε 6 χρονια. Το θεμα δεν ειναι πιος εκλεψε τα πιο πολλά και ποίος έδινε πιο πολλά ψεύτικα στοιχεία ο κλέφτης και απατεώνας είναι το ίδιο ή κλέψει 1€ ή 1000000€, οπως και με τα ψεματα. Ξαφνικα αυτο το κομμα τα βρηκε ολα τοσα χρονια κοιμοταν η δεν ήθελε, και σήμερα το ίδιο φωνάζει αλλά πάλι θα υπάρχουν τα δικά μας παιδιά και η δίκη μου ψηφοφόροι
Γιατί έχουν αποδυναμώσει τους ελεγκτικούς μηχανισμούς;
Και για να μην σας κουράζω ας αλλαξομε ταχτική αλλιώς την κάτσαμε την βάρκα, εμείς η μεροκαματιάρηδες δεν την γλιτώνουμε.