Βαγγέλη Κουμαριανού - Αποστόλη Καψάλη: Κατεδάφιση ασφαλιστικών και εργασιακών κατακτήσεων ενός αιώνα!!!.

Οι συνεργάτες της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Βαγγέλης Κουμαριανός και Αποστόλης Καψάλης μέλη του ΙΝΕ ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, σχολιάζουν αναλυτικά και κατ' άρθρον, τις διατάξεις του αντεργατικού και αντισυνταγματικού τερατουργήματος του Ασφαλιστικού νομοσχεδίου της Κυβέρνησης των Εργοδοτών, ΤΡΟΙΚΑΣ και ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ.
Αρθρο 1

Νέα δομή συντάξεων και ορισμοί τους

Η βασική σύνταξη είναι το ποσό που χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό ή ακριβέστερα «δεν αναλογεί σε εισφορές» και η αναλογική αυτό το ποσό που χρηματοδοτείται από τις εισφορές.

Με την καθιέρωση της βασικής σύνταξης, στην ουσία ανατρέπεται η ίδια η έννοια της κοινωνικής ασφάλισης. Η θέσπισή της δεν συνιστά παρά μια απατηλή προσπάθεια διαχωρισμού της κρατικής συμμετοχής από τη χρηματοδότηση του συστήματος από τα ασφαλιστικά ταμεία, μέσω της οποίας καταργείται ουσιαστικά η τριμερής χρηματοδότηση και θεσμοθετείται η απόσυρση του κράτους από την εγγύηση των συντάξεων.

Για τον προνοιακό και όχι ασφαλιστικό χαρακτήρα του δεύτερου είδους βασικής σύνταξης συνηγορεί και το άρθρο 39 παρ.3 :

« Προνοιακές παροχές αποτελούν :…. … , το Συμπληρωματικό-Προνοιακό ποσό της σύνταξης, καθώς και κάθε άλλη παροχή, η οποία απονέμεται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς χωρίς την καταβολή ασφαλιστικής εισφοράς.» Ο ορισμός αυτός θα μπορούσε ίσως να συμπεριλαμβάνει και τα δύο είδη βασικής σύνταξης που παρουσιάζονται στο άρθρο 2 παρ.2 !

Αρθρο 2 παρ. 1

Υψος βασικής σύνταξης και αναπροσαρμογή του

Η «βασική σύνταξη» παγιώνεται στα όρια ενός προνοιακού επιδόματος, ύψους 360 ευρώ το μήνα, με σημερινές τιμές. Σημειωτέον πως το ποσό αυτό καθορίστηκε μήνες πριν παρουσιαστεί οποιαδήποτε αναλογιστική μελέτη.

Ωστόσο, σε 5 χρόνια από τώρα, όταν δηλαδή θα αρχίσει να εφαρμόζεται η σχετική ρύθμιση, σύμφωνα με τις μέχρι τώρα εξαγγελίες, υπολογίζεται ότι τα 360 ευρώ θα αντιστοιχούν (λόγω της αναμενόμενης μείωσης της αγοραστικής δύναμης κατά 25%) σε σημερινά 270 ευρώ.

Ακόμη και αυτό το ποσό όμως θα εξαρτάται από το ύψος των εισφορών όλων των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, από την κρατική χρηματοδότηση και από το σύνολο των δικαιούχων. Είναι το μόνο σημείο που αναλαμβάνει ο κρατικός προϋπολογισμός.

Το ποσό των 360 ευρώ είναι για την ακρίβεια αυτό που θα δινόταν το 2010 και δεν εγγυάται το νομοσχέδιο πως δε θα είναι μειωμένο το 2015. Η αναπροσαρμογή του ύψους θα γίνεται κάθε χρόνο. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να μειώσει γρήγορα το ύψος ακόμη και αυτής της χαμηλής «βασικής σύνταξης».

Με τη θεσμοθέτηση της βασικής σύνταξης, καταργείται από το 2015 το ΕΚΑΣ. Η κατάργηση του ΕΚΑΣ, που σήμερα φτάνει τα 230 ευρώ το μήνα, συνεπάγεται μείωση των κατώτατων συντάξεων έως και 33% τουλάχιστον.

Οσοι δικαιούνται περισσότερες από μία συντάξεις, θα λαμβάνουν μόνο μία βασική σύνταξη.

Αρθρο 2 παρ. 2

Βασική σύνταξη ασφαλισμένων και βασική σύνταξη ανασφάλιστων

Παρουσιάζονται δύο ειδών βασικές συντάξεις.

Α. Η πρώτη αφορά σε ασφαλισμένους και σχετίζεται με έτη ασφάλισης. Δίνεται από το 2015, με την έναρξη της συνταξιοδότησης του ασφαλισμένου.

Η πρώτη βασική σύνταξη μειώνεται :

1. κατά 1/200 για κάθε μήνα πρόωρης συνταξιοδότησης στις συντάξεις γήρατος

2. κατά 75% (ποσοστά αναπηρίας 67 με 80%) και 50% (ποσοστό αναπηρίας 50 με 67%) στις αναπηρικές συντάξεις.

3. για το δικαιούχο σύνταξης λόγω θανάτου, η βασική είναι αυτή που θα εδικαιούτο ο θανών.

Β. Η δεύτερη είναι καθαρά προνοιακή και δίνεται σε ηλικιωμένους με κοινωνικά κριτήρια. Δεν πρόκειται στην πραγματικότητα για σύνταξη αλλά για προνοιακού χαρακτήρα παροχή (προνοιακή και όχι βασική σύνταξη), που προκύπτει ως άθροισμα επιμέρους (μειωμένων) προνοιακών επιδομάτων (ΕΚΑΣ, επίδομα ανασφάλιστων υπερηλίκων και κατώτατων ορίων σύνταξης). Η συμμετοχή του κράτους στη χρηματοδότηση του συστήματος αντικαθίσταται ουσιαστικά από όσα το κράτος οφείλει ως προνοιακά επιδόματα.

Για τη θέση αυτή ότι πρόκειται για προνοιακό επίδομα συνηγορεί και το σημείο του Μνημονίου: “Εισαγωγή ενός εγγυημένου εισοδήματος βασισμένου σε εισοδηματικά κριτήρια για τους ηλικιωμένους (πάνω από το νομοθετημένο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης), για την προστασία των πιο ευάλωτων ομάδων, συμβατό με τη βιωσιμότητα των δημόσιων οικονομικών”. Δεν αναφέρεται σε σύνταξη αλλά σε εγγυημένο εισόδημα. Δεν αναφέρεται σε ασφαλισμένους και συνταξιούχους αλλά σε ευάλωτες ομάδες ηλικιωμένων.

Αυτή η (δεύτερη) βασική σύνταξη δίνεται από τον ΟΓΑ με κοινωνικά κριτήρια σε ανασφάλιστους (σωρευτικά κριτήρια)

- άνω των 65 ετών

- χαμηλού εισοδήματος ατομικό εισόδημα μέχρι 5040 ευρώ (14 βασικές συντάξεις) και οικογενειακό μέχρι 10080 (28 βασικές συντάξεις)

- με ελάχιστη διαμονή 15 ετών στην Ελλάδα

Η προνοιακή βασική σύνταξη δε μεταβιβάζεται και τη δικαιούται ολόκληρη μόνο όποιος πληροί τις προϋποθέσεις και έχει 35 χρόνια διαμονής στη χώρα. Μειώνεται κατά 1/35ο για κάθε λιγότερο έτος διαμονής στη χώρα.

Και σήμερα ο ΟΓΑ δίνει την προνοιακού χαρακτήρα σύνταξη των ανασφάλιστων υπερηλίκων.

Άρθρο 2: Η αθροιστική/ σωρευτική πλήρωση των τριών προϋποθέσεων της δεύτερης περίπτωσης (ανασφάλιστοι, μη θεμελιούντες ασφαλιστικό δικαίωμα) για την λήψη του ποσού της βασικής σύνταξης συνεπάγεται ότι αφορά σε εξαιρετικά φτωχούς ανθρώπους και ότι πολύ δύσκολα θα το δικαιούται μεγάλος αριθμός ατόμων αυτής της κατηγορίας.

Επιπλέον, είναι και πρακτικά άδικη η μείωση σχετικά με τον χρόνο απουσίας για όσους σπουδάσουν για κάποια χρόνια στο εξωτερικό (έλληνες ή μετανάστες στην Ελλάδα) ή/και εργαστούν σε κάποια μη κοινοτική χώρα, εφόσον αυτά τα διαστήματα απουσίας δεν αναπληρώνονται ασφαλιστικά από τα εκεί συνταξιοδοτικά συστήματα (και προφανώς δεν συνεπάγονται μεταφορά ασφ. δικαιωμάτων στην Ελλάδα).

Τέλος, πλήττονται και οι μετανάστες που έρχονται ενήλικες στην χώρα, αφού πρακτικά και εφόσον (το πιθανότερο) δεν έχουν θεμελιώσει ασφαλιστικά δικαιώματα στην χώρα τους ή αυτά δεν μεταφέρονται από εκεί στην Ελλάδα (εξωκοινοτικές χώρες καταγωγής, απουσία διμερών συμβάσεων) εγκλωβίζονται στην Ελλάδα, εάν θέλουν να λάβουν κάποια στιγμή σύνταξη γήρατος.

Άρθρο 3 παρ. 1

Συντελεστές αναπλήρωσης αναλογικής σύνταξης

Η αναλογική σύνταξη που θα έχει αμιγώς ατομική ανταποδοτικότητα θα δίνεται από το 2015 σε όσους θα έχουν τουλάχιστον ένα πλήρες έτος ασφάλισης: κάθε ασφαλισμένος θα προσθέτει στη βασική σύνταξη το τμήμα της αναλογικής που θα προκύπτει με βάση τα έτη ασφάλισης και τις καταβληθείσες από αυτόν εισφορές.

Εδώ ουσιαστικά περιγράφεται η ατομική κεφαλαιοποίηση ως μηχανισμός για την αναλογική σύνταξη. Η αρχή της ατομικής ανταποδοτικότητας ισχύει και εφαρμόζεται στην ιδιωτική ασφάλιση. Στην κοινωνική ασφάλιση, αντιθέτως, εφαρμόζεται η αρχή της συλλογικής ανταποδοτικότητας, αφού επενεργεί και η κοινωνική αλληλεγγύη.

Η θεσμοθέτηση της ατομικής ανταποδοτικότητας συνεπάγεται την ανατροπή και την κατάργηση της έννοιας και της λειτουργίας της κοινωνικής ασφάλισης, όπως αυτή έχει οριοθετηθεί από τη ΔΣΕ 102 (κύρωση με ν. 3251/55). Κατάργηση της τριμερούς χρηματοδότησης είναι αντίθετη με αυξημένης τυπικής ισχύος νόμο, επειδή ο Ν. 3251/55 κυρώνει διεθνή συνθήκη.

Πίνακας με ετήσια ποσοστά αναπλήρωσης ανάλογα με την κλίμακα ημερομισθίων ασφάλισης. (Βλέπε στο κείμενο του νόμου.)

Εισάγεται μία κλιμακωτή ανταποδοτικότητα που ευνοεί όσους έχουν πολλά χρόνια ασφάλισης ενώ ζημιώνει όσους έχουν λίγα.

Συγκεκριμένα στις 4 πρώτες κατηγορίες (λίγων ημερομισθίων ασφάλισης) το ποσοστό αναπλήρωσης είναι κάτω του 1% !!! Αυτό πρακτικά σημαίνει οτι με πχ. 5000 ημερομίσθια έχεις μέση ετήσια αναπλήρωση κάτω του 1% ή διαφορετικά ότι με 16 χρόνια ασφάλισης έχεις ποσοστό αναπλήρωσης περίπου 15, 5%. (Ας σημειώσουμε πως και η βασική σύνταξη θα είναι μειωμένη σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 2 παρ. 2)

Οι ασφαλισμένοι μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι χωρίζονται σε 12 και 6 ασφαλιστικές κλίμακες αντίστοιχα, ανάλογα με το ύψος των συντάξιμων αποδοχών.

Το ποσοστό αναπλήρωσης μειώνεται δραστικά και κλιμακώνεται με την πάροδο των ετών (ιδιαίτερα μετά το 37ο έτος) ώστε να καταστήσει αναγκαστική την παραμονή στην εργασία μέχρι τα 40 έτη.

Δεν υπάρχει ενιαίο ποσοστό αναπλήρωσης, αντίθετα αυξάνεται όσο αυξάνονται οι συντάξιμες αποδοχές! Ο υψηλόμισθος δικαιούται μεγαλύτερο ποσοστό αναπλήρωσης στην αναλογική σύνταξη από το χαμηλόμισθο!

Αυτό γίνεται ώστε να προκύψουν σχετικά ισότιμα ποσοστά αναπλήρωσης μετά την άθροιση της βασικής. Επειδή σε χαμηλοσυνταξιούχους το μέρος της βασικής έχει μαγαλύτερη βαρύτητα, θα είχαν μεγαλύτερα συνολικά ποσοστά αναπλήρωσης έαν η αναλογική είχε ενιαία ποσοστά. Η τελική αναπλήρωση για 40 χρόνια δουλειάς θα είναι 64% και στο ποσοστό αυτό συμπεριλαμβάνεται και η βασική και η αναλογική σύνταξη.

Άρθρο 3 παρ. 2

Βάση υπολογισμού αναλογικής σύνταξης όλος ο εργασιακός βίος

Βάση υπολογισμού ορίζονται οι αποδοχές όλου του εργασιακού βίου!

Για τον υπολογισμό της μείωσης της τελικής σύνταξης, η αλλαγή αυτή συνιστά μια μείωση που έχει υπολογιστεί από Ρωμανιά σε μείωση 10-15% της βάσης υπολογισμού αναλόγως σε κάθε περίπτωση για τον εάν πρόκειται για το Δημόσιο ή τον ιδιωτικό τομέα.

(Γ. Δούκας)Αυτό που είχαμε μέχρι σήμερα για το ΙΚΑ ήταν ο συντάξιμος μισθός να καθορίζεται με βάση τα καλύτερα 5 χρόνια της τελευταίας δεκαετίας. Για το δημόσιο και τα πρώην ειδικά ταμεία μετά το τέλος της μεταβατικής διάταξης το 2012 θα είχαμε και εκεί το μέσο όρο της τελευταίας πενταετίας.

Άρθρο 3 παρ. 3

Κατώτατη συνολική σύνταξη

Από το 2015 καταργείται η κατώτατη σύνταξη, η οποία σήμερα ανέρχεται στα 486 ευρώ για το ΙΚΑ και φτάνει μέχρι και τα 900 ευρώ, ανάλογα με το Ταμείο.

Κατώτατη σύνταξη, βασική και αναλογική μαζί, ορίζονται τα 15 ημερομίσθια του ανειδίκευτου εργάτη όπως θα ορίζονται από την ΕΓΣΣΕ του 2015 για τους ασφαλισμένους με τουλάχιστον 15 ετη ασφάλισης και σε αυτούς με αναπηρική σύνταξη 80% ή από εργατικό ατύχημα.

Πρόκειται για την κατώτατη πλήρη σύνταξη, αφού η κατώτατη αυτή θα «μειώνεται σε κάθε περίπτωση που ο συνταξιούχος λαμβάνει σύνταξη μειωμένη».

Άρθρο 4

Μεταβατικό/ μεικτό σύστημα υπολογισμού σύνταξης

Για όσους είναι ασφαλισμένοι πριν το 2010 και θα πάρουν σύνταξη μετά το 2015 και μετά, εφαρμόζεται ένα μεικτό μεταβατικό σύστημα που χωρίζει τον υπολογισμό της σύνταξης σε δύο μέρη.

1ο κομμάτι: για τα έτη ασφάλισης μέχρι το τέλος του 2010, θα εφαρμόζεται το ισχύον καθεστώς.

2ο κομμάτι: α) τα έτη ασφάλισης από την αρχή του 2011 αναπληρώνονται με τους νέους συντελεστές βάσει του νέου συστήματος αναλογικής σύνταξης

β) η βασική σύνταξη θα δίνεται αναλογικά για τα έτη ασφάλισης από την αρχή του 2011 σε σχέση με τα συνολικά έτη ασφάλισης.

Το ποσό της σύνταξης που θα προκύπτει από αυτό το μεταβατικό σύστημα, δε θα μπορεί να υπερβαίνει

Αρθρο 5

Ρύθμιση Θεμάτων Διαδοχικής Ασφάλισης

Ως γενικός κανόνας ορίζεται η συνταξιοδότηση από τον τελευταίο οργανισμό ασφάλισης. Αντικαθίσταται το αρ.14 του Ν. 1902/1990 και μειώνονται οι απαραίτητες μέρες εργασίας ώστε να έχει προτεραιότητα ο τελευταίος οργανισμός.

Με την παρ.3 όταν συμμετέχων φορέας είναι ταμειο μισθωτών, προβλέπεται η βελτίωση των ποσών της σύνταξης με θέσπιση ειδικών συντελεστών που θα επικαιροποιούν τις αμοιβές πέραν του ΔΤΚ. Το ζήτημα της άρσης των μειώσεων (που φτάνουν και το 30%) δεν αντιμετωπίζεται παρά ελάχιστα, δεδομένου ότι οι συντελεστές προσαύξησης ύψους από 1,02% μέχρι 2,438% είναι προφανώς ανεπαρκείς. Βλέπε πίνακα στο Νόμο.


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΑΝΑΠΗΡΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ

Άρθρο 6

Δημιουργία Κέντρου Πιστοποίησης αναπηρίας

Από 01/01/2011 δημιουργείται Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας για την εξασφάλιση της ενιαίας υγειονομικής κρίσης.

Με ΚΥΑ καταρτίζεται μητρώο ατόμων με αναπηρία, ενώ από το 2011 καταργούνται οι επιμέρους επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας.

Άρθρο 7

Θέσπιση ενιαίου κανονισμού προσδιορισμού ποσοστών αναπηρίας

Θεσπίζεται ενιαίος κανονισμός για τα ποσοστά αναπηρίας ανά πάθηση. Η εισηγητική έκθεση επικαλείται την ανάγκη προσθήκης ψυχιατρικών παθήσεων αλλά και «επικαιροποίηση» της λίστας λόγω της προόδου στον ιατρικό τομέα.

Άρθρο 8

Μονιμοποίηση συντάξεων αναπηρίας

Το άρθρο 25 παρ. 3 του ν. 2084/1992 τροποποιείται ως ακολούθως:

Το δικαίωμα συνταξιοδότησης λόγω αναπηρίας, υφίσταται για όσο χρόνο ορίζεται από τις Υγειονομικές Επιτροπές, ενώ δύναται να ελέγχεται και αυτεπαγγέλτως οποτεδήποτε, με την υποβολή του συνταξιούχου σε εξέταση.

Τρεις περιπτώσεις μονιμοποίησης:

1.Οι συντάξεις λόγω αναπηρίας είναι οριστικές για τις περιπτώσεις των ασθενειών που προβλέπονται από ρητή διάταξη,

2.Μπορεί δε να είναι οριστικές, εφ’ όσον οι υγειονομικές επιτροπές γνωματεύουν ότι η ανικανότητα είναι μόνιμη.

3.Οι συντάξεις λόγω αναπηρίας καθίστανται αυτοδικαίως οριστικές, όταν ο συνταξιούχος:

α) έχει συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας του και χρόνο συνταξιοδότησης 7 ετών συνεχώς, κατά τη διάρκεια των οποίων υποβλήθηκε σε τρεις τουλάχιστον εξετάσεις

β) έχει συμπληρώσει το 60ο έτος της ηλικίας του και χρόνο συνταξιοδότησης 5 ετών συνεχώς, κατά τη διάρκεια των οποίων υποβλήθηκε σε 2 τουλάχιστον εξετάσεις.

γ) Ο επί 12ετία συνεχώς συνταξιοδοτούμενος, ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.

δ) Ο επί 20ετία διακεκομμένα, αλλά από 3ετίας συνεχώς συνταξιοδοτούμενος ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας.

Άρθρο 9

Αναπηρία προϋπάρχουσα της ασφάλισης

Ο ασφαλισμένος δικαιούται σύνταξη αναπηρίας ακόμα και αν η πάθηση είναι προγενέστερη της υπαγωγής του στην ασφάλιση, μόνο εάν (σωρευτικά)

i.κατά την εργασία του κατέστη ανίκανος λόγω ουσιώδους επιδείνωσης

ii. πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις του οικείου ασφαλιστικού φορέα.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ

ΛΟΙΠΕΣ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

Άρθρο 10

Όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και αναγνωριζόμενοι χρόνοι

Από την παρ.1 έως και τη παρ. 17 ρυθμίζεται η αύξηση ορίων ηλικίας και τα έτη ασφάλισης όλων των ΦΚΑ για να περιοριστούν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις.

Παράγραφοι 1 έως 7

Για όσους ασφαλισμένους απαιτούνται 30 ή 35 έτη, αυξάνεται ο χρόνος ασφάλισης και τα όρια συνταξιοδότησης με στόχο:

-Το 2012 το γενικό όριο ηλικίας να είναι το 60ο έτος

-Το 2015 τα έτη ασφάλισης να φτάσουν στα 40

-Το 2017 όσοι τα 25 από τα 35 έτη ασφάλισης τα έχουν σε ΒΑΕ, η πλήρης να δίνεται στα 60 και στα 58 η μειωμένη.

Παράγραφος 8

Στις περιπτώσεις των παραπάνω παραγράφων, οι δικαιούχοι θα δικαιούνται σύνταξη «με το όριο ηλικίας και τον χρόνο ασφάλισης που ισχύουν κατά το έτος συμπλήρωσης των 10500 ημερών ή των 35 ετών ασφάλισης».

Παράγραφος 9

Όσοι θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του 2010 μπορούν να το ασκούν όποτε θελήσουν και δε θίγονται από μεταβολές που γίνονται από το 2011.

Παράγραφος 10

Σταδιακή εφαρμογή για τα 60 έτη ως ελάχιστο όριο ηλικίας συνταξιοδότησης ασφαλισμένων μετά την 01/01/1993

Για άνδρες και γυναίκες στα ΒΑΕ

Για λήψη οποιασδήποτε μειωμένης σύνταξη

Παράγραφος 11

Ο ασφαλισμένος στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ εάν έχει 4500 μέρες εργασίας δικαιούται σύνταξη γήρατος στα 65.

Από το 2011 μέχρι το 2015, το όριο ηλικίας πάει στα 65 σταδιακά και για τις γυναίκες. Μέχρι το τέλος του 2010, δικαιούνται πληρη σύνταξη αν έχουν τις απαραίτητες μέρες ασφάλισης και 60 έτη.

Παράγραφος 12

???

Παράγραφος 13

Ασφαλισμένος 60 ετών με 4500 μέρες ασφάλισης (εκ των οποίων 100 τουλάχιστον σε καθένα από τα 5 τελευταία έτη της υποβολής της αίτησης) δικαιούται μειωμένη σύνταξη γήρατος μειωμένη κατά 1/200 για κάθε μήνα που υπολείπεται από το όριο ηλικίας.

Για τις γυναίκες που πληρούν τις προϋποθέσεις αυτές, το όριο ηλικίας των 55 ετών αυξάνεται από το 2011 κατά ένα έτος για κάθε επόμενο έτος, μέχρι τη συμπλήρωση του 60ου έτους ηλικίας. Το δικαίωμα λήψης μειωμένης σύνταξης στο 55ο έτος επιτρέπεται εφόσον αυτό συμπληρώνεται εντός του 2010. Το ποσοστό μείωσης στις μεταβατικές περιόδους υπολογίζεται με βάση τους μήνες που υπολείπονται από τη συμπλήρωση του προβλεπόμενου ορίου.

Παράγραφος 14

???

Παράγραφος 15

To όριο των 60 ετών που προβλέπεται για ΦΚΑ του Υπ. Εργασίας αυξάνεται από το 2011 κατά ένα χρόνο και για κάθε επόμενο έτος ώστε το 2015 να φτάσουμε στο όριο των 65 ετών (με την επιφύλαξη των παραγράφων 1 έως 7 και 10 του ίδιου άρθρου).

Όπου προβλέπεται το όριο των 55 ετών για χορήγηση μειωμένης σύνταξης στις γυναίκες, τότε αυξάνεται από το 2011 κατά ένα χρόνο και για κάθε επόμενο έτος ώστε το 2015 να φτάσουμε στο όριο των 60 ετών.

Παράγραφος 16

Για τις γυναίκες στα ΒΑΕ από το 2011 το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης αυξάνεται κατα 1 έτος το χρόνο ώστε να φτάσουν στα 60 έτη.

Παράγραφος 17

Για τις μητέρες ανηλίκων από το 2011 το όποιο μειωμένο όριο ηλικίας για πλήρη σύνταξη εξισώνεται σταδιακά μέχρι το 2013.

Πρόωρη και μειωμένη σύνταξη θα μπορούν να έχουν μετά τα 60 και πλήρη στα 65.

Παράγραφος 18

Πλασματικοί χρόνοι ασφάλισης

Αναγνωρίζονται οι εξής χρονικές περίοδοι για πλασματική ασφάλιση:

της στρατιωτικής θητείας: η αναγνώριση και η εξαγορά θα γίνονται όπως ήδη ισχύουν.

της γονική αδειας ανατροφής τέκνων

της επιδότησης λόγω ασθένειας (μέχρι 300 μέρες): συνυπολογίζεται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και όχι για προσαύξηση.

της επιδότησης τακτικής ανεργίας (μέχρι 300 μέρες) συνυπολογίζεται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος

της εκπαιδευτικής άδειας άνευ αποδοχών (μέχρι 2 έτη): αναγνωρίζεται με αίτηση του ενδιαφερόμενου τόσο για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος όσο και για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξης. Εξαγοράζεται βάσει του ποσοστού εισφοράς του εργοδότη και του εργαζόμενου και των αποδοχών του ασφαλισμένου κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης, ενώ το ποσό εξαγοράς βαρύνει αποκλειστικά τον ασφαλισμένο.

των σπουδών για την απόκτηση ενός πτυχίου ΑΕΙ ή ΤΕΙ, αλλοδαπού ή ελληνικού : αναγνωρίζονται μετά από αίτηση του ασφαλισμένου για θεμελίωση και προσαύξηση της σύνταξης με καταβολή για κάθε μήνα εξαγοράς στο 20% της κύριας και 6% επί του 25πλάσιου του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης.

των σπουδών μετά τα 17 έτη σε μέσες επαγγελματικές σχολές : αναγνωρίζονται μετά από αίτηση του ασφαλισμένου για θεμελίωση και προσαύξηση της σύνταξης με καταβολή για κάθε μήνα εξαγοράς στο 20% της κύριας και 6% επί του 25πλάσιου του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη που οσύει κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης.

της μετά την υπαγωγή σε ασφάλιση ανεργίας : αναγνωρίζονται μετά από αίτηση του ασφαλισμένου για θεμελίωση και προσαύξηση της σύνταξης με καταβολή για κάθε μήνα εξαγοράς στο 20% της κύριας και 6% επί του 25πλάσιου του ημερομίσθιου του ανειδίκευτου εργάτη που ισχύει κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης.

της απουσίας από την εργασία λόγω κύησης ή λοχείας: συνυπολογίζεται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος και όχι για προσαύξηση.

της απεργίας: αναγνωρίζεται με αίτηση του ενδιαφερόμενου τόσο για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος όσο και για την προσαύξηση του ποσού της σύνταξης. Εξαγοράζεται βάσει του ποσοστού εισφοράς του εργοδότη και του εργαζόμενου και των αποδοχών του ασφαλισμένου κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης, ενώ το ποσό εξαγοράς βαρύνει αποκλειστικά τον ασφαλισμένο.

από 01/01/2000 των 300 ημερών για κάθε πρώτο παιδί και των 600 ημερών για κάθε επόμενο (αφορά μόνο στις ασφαλισμένες των ΦΚΑ που υπάγονται στο Υπ. Εργασίας, πλην του ΟΓΑ). Για εξαγορά βλέπε άρ.141 του Ν 3655/2008.

Οι ασφαλιστικές εισφορές για τις αναγνωρίσεις αυτές καταβάλλονται εφάπαξ (με έκπτωση 15%) είτε σε μηνιαίες δόσεις ίσες με τους μήνες αναγνώρισης.

Ο συνολικός χρόνος που μπορεί να αναγνωριστεί και να εξαγοραστεί για θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος δε μπορεί να υπερβεί τα 7 έτη. Επομένως, ακόμα και με 3 παιδιά, σπουδές, ανεργία και ασθένεια μία μητέρα θα πρέπει να έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 33 χρόνια ασφαλισμένης εργασίας για να δικαιούται πλήρη σύνταξη. Προβλέπεται και σταδιακή εφαρμογή έως το 2014:

-σε 4 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του 2011

-σε 5 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του 2012

-σε 6 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του 2013

-σε 7 έτη για όσους θεμελιώνουν συνταξιοδοτικό δικαίωμα εντός του 2014


Παράγραφος 19

Δίνει τη δυνατότητα στους δημόσιους υπαλλήλους να παραμείνουν στην εργασία μέχρι και 5 χρόνια μετά τη συμπλήρωση των 35 ετών υπηρεσίας αλλά μέχρι τη συμπλήρωση των 65 ετών ηλικίας.

Παράγραφος 20

(Γ. Δούκας) Επαναδιατυπώνει τις ρυθμίσεις του νόμου Πετραλιά που αφορούν στις διατάξεις κανονισμών εργασίας ή συλλογικών συμβάσεων που προβλέπουν υποχρεωτική αποχώρηση και συνταξιοδότηση. Με τη διάταξη που εισάγει προβλέπει την υποχρεωτική αποδοχή από τον εργοδότη της αίτησης του υπαλλήλου για παραμονή στην εργασία μέχρι 3 χρόνια.

Άρθρο 11 παρ. 1 και 2

Αναπροσαρμογή ύψους συντάξεων



Από το 2014 οι συντάξεις (αναλογικές και βασικές) συντάξεις αναπροσαρμόζονται κάθε χρόνο με Κοινή Υπουργική Απόφαση.

Η πρόβλεψη δεν εγγυάται με κανένα τρόπο το ότι αναπροσαρμογή δε θα γίνεται προς τα κάτω! Η αναπροσαρμογή θα γίνεται ανάλογα κατά 50% με τη μεταβολή του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή και κατά του 50% από τη μεταβολή του ΑΕΠ.

Καταργούνται οποιεσδήποτε αντίθετες με τα παραπάνω διατάξεις για τις συντάξεις στο δημόσιο.

Ως προς την αναπροσαρμογή με ΚΥΑ το Ελεγκτικό Συνέδριο έχει ήδη διατυπώσει τις ενστάσεις του για τη συνταγματικότητα της διάταξης. Το άρθρο 80 παρ. 1 του Συντάγματος ορίζει πως «Μισθός, σύνταξη... ούτε εγγράφεται στον προϋπολογισμό του κράτους ούτε παρέχεται χωρίς οργανικό ή άλλο ειδικό νόμο».

Κάθε 2 έτη γίνονται αναλογιστικές μελέτες (που θα επικυρώνονται από την Επιτροπή Οικονομικης Πολιτικής της ΕΕ!) και με ειδικό νόμο θα ανακαθορίζονται οι συντάξεις με στόχο τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα.

Άρθρο 11 παρ. 3

Αναπροσαρμογή ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης

Τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αναπροσαρμόζονται αυτομάτως με Κοινή Υπουργική Απόφαση. Η αναπροσαρμογή γίνεται κατά το 1/3 της μεταβολής του γενικού προσδόκιμου ζωής με σημείο αναφοράς τα 65 έτη. Τα όρια αυτά αναπροσαρμόζονται ανεξάρτητα του χρόνου υπαγωγής στην ασφάλιση.

Η πρώτη αυτόματη αναπροσαρμογή θα γίνει το 2021.

Από το 2024 θα τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης θα αναπροσαρμόζονται ανά τριετία με ΚΥΑ.

Άρθρο 11: Οι ανά δύο έτη εκπόνηση αναλογιστικής μελέτης στον βαθμό που θα καθορίζει, έστω έμμεσα, την αναπροσαρμογή των συντάξεων και των ορίων ηλικίας είναι προβληματική, εξαιτίας των γνωστών ζητημάτων που σχετίζονται με μεθοδολογικές παραμέτρους των χρησιμοποιούμενων μοντέλων σε αυτές τις αναλογιστικές μελέτες. Κρίνεται σκόπιμο αφενός, οι μελέτες αυτές να διεξάγονται από μεικτές επιστημονικές επιτροπές, στις οποίες θα συμμετέχουν εκπρόσωποι και των κοινωνικών εταίρων και αφετέρου, να μην εκδίδονται μόνον από την ΕΑΑ.

Άρθρο 15: το ίδιο ισχύει και για την δυνατότητα των φορέων επικουρικής σύνταξης να ορίζουν έστω πραγματογνώμονα και να μην παρέχουν απλώς τα απαραίτητα στοιχεία στις ΕΑΑ.


(Γ. Δούκας) Συνολικά για άρθρο 11:

Κυρίαρχο ζήτημα για το ασφαλιστικό… αποτελεί το άρθρο 11 του νομοσχεδίου που μιλάει για τη χρηματοδότηση. Με βάση το άρθρο αυτό οι αναπροσαρμογές των συντάξεων θα επηρεάζονται από ένα συντελεστή που θα διαμορφώνεται κατά 50% από το ΑΕΠ και κατά 50% από το δείκτη τιμών καταναλωτή.

Παράλληλα προβλέπεται ότι από σήμερα και μέχρι το 2060 δεν επιτρέπεται η αύξηση των δαπανών για συνταξιοδοτικές παροχές πέραν του 2,5% του ΑΕΠ με έτος αναφοράς το 2009. Τέλος θα πρέπει να πούμε ότι στο νομοσχέδιο αυτό δεν υπάρχει καθόλου αναφορά για το ύψος της κρατικής χρηματοδότησης στο ασφαλιστικό σύστημα. Η μόνη αναφορά που υπάρχει είναι στο άρθρο 37 και λέει ότι το κράτος από το 2015 αναλαμβάνει τη βασική σύνταξη.

Τα παραπάνω προϊδεάζουν και για μελλοντικές μειώσεις των συντάξεων πέραν από αυτές που έχουμε δει μέχρι σήμερα.


Άρθρα 12 και 13

Γενικοί και ειδικοί όροι συνταξιοδότησης επιζώντος συζύγου


Προστίθενται επιπρόσθετοι γενικοί περιορισμοί στο δικαίωμα σύνταξης του επιζώντος συζύγου.

Προβλέπονται ειδικοί όροι συνταξιοδότησης επιζώντων δικαιούχων για θανόντες που εμπίπτουν στον Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, αναπήρους ή με τέκνα.


Άρθρο 14

Συνταξιοδότηση θυγατέρων

Διαφορά με εισηγητική;

Θυγατέρες και άπορες άγαμες αδελφές αποκτούν δικαίωμα σύνταξης με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις που το αποκτούν και τα αγόρια. Βλέπε ΠΔ 169/2007

Το νέο καθεστώς δεν ισχύει σε όσους γεννήθηκε το δικαίωμα πριν την δημοσίευση του νόμου.


Άρθρο 15

Επικουρικές Συντάξεις


Προβλέπονται μελέτες βιωσιμότητας των επιμέρους επικουρικών ταμείων από την Εθνική Αναλογιστική Αρχή έως το τέλος του 2011.

Τα ΔΣ των Ταμείων πρέπει να επανακαθορίσουν τα ποσοστά αναπλήρωσης σύμφωνα με τις προτάσεις των αναλογιστικών, ειδάλλως την απόφαση θα πάρει ο Υπουργός! H προβλεπόμενη υποκατάσταση των αποφάσεων των ΔΣ των ταμείων σε περίπτωση αδράνειας ή διαφωνίας, καταργεί την

Καταργείται το αρ.146 του Ν. Πετραλιά για σταδιακή μείωση των επικουρικών στο 20% των συντάξιμων αποδοχών και ανοίγει ο δρόμος για μεγαλύτερες μειώσεις.

Προωθείται εμμέσως η κατάργηση των επικουρικών ταμείων και η συγχώνευση με την κύρια σύνταξη για λόγους βιωσιμότητας.

Τα πιο σκανδαλώδη και αντισυνταγματικά είναι τα οριζόμενα στην παρ 5: το κράτος δεν αναλαμβάνει καμία ευθύνη/εγγύηση για την κάλυψη τρεχόντων ή μελλοντικών ελλειμμάτων Επικουρικών ταμείων, κλάδων και Επαγγελματικών Ταμείων. Όποτε προκύπτει ή προβλέπεται έλλειμμα οι συντάξεις αναπροσαρμόζονται! Ρητά στο σημείο αυτό το σύστημα της επικουρικής ασφάλισης από καθορισμένων παροχών γίνεται καθορισμένων εισφορών, με τον κίνδυνο να μετακυλίεται φυσικά στον ασφαλισμένο.

Ο δημόσιος χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης ανήκει στον πυρήνα της εγγύησης βάσει του 22 παρ.5, η υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση (κύρια και επικουρική) έχει εξαιρεθεί από την ιδιωτική πρωτοβουλία λόγω της ανάγκης να προστατευθούν οι εργαζόμενοι από τους επιχειρηματικούς κινδύνους που απορρέουν από τη λειτουργία των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.

Ο ρόλος της ιδιωτικής ασφάλισης μπορεί να είναι μόνο αυστηρά συμπληρωματικός και σε καμία περίπτωση λειτουργικά ισοδύναμος με τη δημόσια (Το ΣτΕ εμμένει στη θέση αυτή με την απόφαση 2692/1993 μολονότι με το Ν.2084/1992 αφήνεται πεδίο ελεύθερο για την παροχή κοινωνικής ασφάλισης και από ΝΠΙΔ.).

Η εγκατάλειψη του δημόσιου χαρακτήρα της υποχρεωτικής επικουρικής ασφάλισης έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τον πυρήνα της εγγύησης του άρθρου 22 παρ. 5 του Συντάγματος.0λ ΣτΕ 5024/1987

Δηλώσεις υπουργού με πηγή ΤΑ ΝΕΑ της 26/06

Ο Υπ. Εργασίας «ξεκαθάρισε ότι το κράτος δε θα εγγυάται πια τις επικουρικές συντάξεις. Όπως είπε, δεν υπάρχουν λεφτά για να στηριχθεί ένα πρωτοβουλιακό σύστημα παροχής συντάξεων»!!! Δε νομίζω ότι χρειάζεται επιχειρηματολογία για το ότι οι επικουρική ασφάλιση είναι υποχρεωτική και όχι πρωτοβουλιακή.

Απαραίτητο να δούμε και το άρθρο 37 για την απόσυρση εγγύησης και χρηματοδότησης και για το μεγαλύτερο μέρος της κύριας ασφάλισης.

Άρθρο 16

Απασχόληση Συνταξιούχων

Επεκτείνεται η αφερμογή του αρ. 63 του Ν. 2676/1999 και στους συνταξιούχους δημοσίου. Εφεξής θα ισχύουν και για αυτούς του ιδιωτικού τομέα και για αυτούς του δημόσιου τα εξής:

Οι συνταξιούχοι λόγω γήρατος που εργάζονται:

i. αναστέλλεται η σύνταξη αν είναι κάτω των 55 (Καταφανής και αδικαιολόγητος περιορισμός-μερική κατάργηση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος που προστατεύεται ως περιουσιακό δικαίωμα από το 1ο άρθρο του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Μόνη προϋπόθεση που θέτει η νομολογία είναι η χορήγηση των παροχών να εξαρτάται έστω και εν μέρει από την καταβολή εισφορών του ασφαλισμένου. ΣτΕ 540/1999 και ΑΠ 52/1995. )

ii. μετά τα 55 έτη το ποσό της ακαθάριστης σύνταξης που υπερβαίνει τα 30 ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, καταβάλλεται μειωμένο κατά 70%

iii. για κάθε τέκνο που είναι ανήλικο ή σπουδάζει σε ανώτερες ή ανώτατες σχολές και έως τη συμπλήρωση του 24ου έτους ή είναι ανίκανο για κάθε βιοποριστική εργασία, ο αριθμός των ανωτέρω ημερομισθίων προσαυξάνεται κατά έξι ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη

iv. σε περίπτωση συρροής συντάξεων, η μείωση γίνεται στο ποσό της μεγαλύτερης κύριας σύνταξης και εφόσον αυτό δεν επαρκεί, το υπόλοιπο ποσό περικόπτεται από την αμέσως επόμενη ή επόμενες σε ύψος κύριες συντάξεις.

v. για τους δικαιούχους κατωτάτων ορίων συντάξεων, η σύνταξή τους περιορίζεται στο οργανικό ποσό, όπως αυτό προκύπτει από τα ασφαλιστικά δεδομένα. Εάν το οργανικό ή τα οργανικά ποσά υπερβαίνουν τα προαναφερόμενα κατά περίπτωση ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, τότε τα ποσά αυτά περικόπτονται ως ανωτέρω.

vi. για τον απασχολούμενο συνταξιούχο καταβάλλονται οι προβλεπόμενες από τις οικείες διατάξεις για τους λοιπούς ασφαλισμένους εισφορές εργοδότη και ασφαλισμένου, οι οποίες βαρύνουν τον εργοδότη και τον ασφαλισμένο αντίστοιχα.

Οι συνταξιούχοι που ασκούν δραστηριότητα υπακτέα στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε. και του Ε.Τ.Α.Α., υπόκεινται στους εξής περιορισμούς:

α) Για όσους δεν έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας τους αναστέλλεται η καταβολή της σύνταξης ή των συντάξεων, κύριων και επικουρικών των επικουρικών. Υποχρεούνται δε στην καταβολή των προβλεπόμενων εισφορών.

β) Μετά τη συμπλήρωση του 55ου έτους της ηλικίας, υποχρεούνται να καταβάλουν τις προβλεπόμενες από τις οικείες διατάξεις εισφορές προσαυξημένες κατά πενήντα τοις εκατό (50%). Σε περίπτωση που το ποσό της κύριας ή των κύριων συντάξεων υπερβαίνει τα εξήντα (60) ημερομίσθια ανειδίκευτου εργάτη, όπως διαμορφώνονται κάθε φορά και ισχύουν την 31 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, το ποσό που υπερβαίνει το ανωτέρω όριο περικόπτεται.

Για τους συνταξιούχους, οι οποίοι υπάγονται στην ασφάλιση του Ε.Τ.Α.Α., καταβάλλονται οι προβλεπόμενες για τους από 1.1.1993 ασφαλισμένους εισφορές, εργοδότη και ασφαλισμένου. Από την καταβολή προσαυξημένων ασφαλιστικών εισφορών εξαιρούνται οι ανωτέρω συνταξιούχοι, οι οποίοι λόγω απασχόλησης υπάγονταν σε περισσότερους τους ενός ασφαλιστικούς φορείς και οι οποίοι μετά τη συνταξιοδότησή τους από ένα εκ των ανωτέρω φορέων, συνεχίζουν για την ίδια απασχόληση υποχρεωτικά την ασφάλισή τους στον οικείο Τομέα ασφάλισης.

Ο συνταξιούχος που αναλαμβάνει εργασία ή αυτοαπασχολείται μπορεί να χρησιμοποιήσει το χρόνο ασφάλισης κατά το διάστημα της αναστολής, ή περικοπής της σύνταξης, ή της καταβολής προσαυξημένων ή μη ασφαλιστικών εισφορών, για την προσαύξηση της σύνταξης από τον φορέα που συνταξιοδοτείται, ή για τη θεμελίωση νέου συνταξιοδοτικού δικαιώματος από άλλο φορέα, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις περί διπλοσυνταξιούχων.

Σε περίπτωση αξιοποίησης του χρόνου στον φορέα από τον οποίο συνταξιοδοτείται, ο υπολογισμός για την προσαύξηση της ήδη καταβαλλόμενης σύνταξης γίνεται με ποσοστό 1,714% επί των συντάξιμων αποδοχών, οι οποίες δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερες του 25πλάσιου του ημερομισθίου του ανειδίκευτου εργάτη, ή επί των ασφαλιστικών κατηγοριών, για κάθε έτος συντάξιμης υπηρεσίας ή 300 ημέρες εργασίας.

Εάν οι συνταξιούχοι αναπηρίας φορέων κύριας ασφάλισης, αναλάβουν εργασία ή αυτοαπασχολούνται, και κερδίζουν, ανάλογα με το βαθμό της αναπηρίας τους, περισσότερα από όσα κερδίζει υγιής απασχολούμενος, σύμφωνα με τους γενικούς όρους αμοιβής, διακόπτεται η σύνταξή τους ή οι συντάξεις τους, κύριες και επικουρικές.

Οι συνταξιούχοι υποχρεούνται, πριν αναλάβουν εργασία ή αυτοαπασχοληθούν, να δηλώσουν τούτο στον φορέα ή στους φορείς από τους οποίους συνταξιοδοτούνται για κύρια σύνταξη. Στους φορείς επικουρικής ασφάλισης υποβάλλεται σχετική δήλωση από τους συνταξιούχους αναπηρίας, καθώς και από τους συνταξιούχους γήρατος, εφόσον οι τελευταίοι δεν έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος της ηλικίας.

Παράλειψη της δηλώσεως συνεπάγεται καταλογισμό σε βάρος του συνταξιούχου του ποσού των συντάξεων που έλαβε κατά το χρονικό διάστημα της εργασίας του ή κατά το διάστημα που αυτοαπασχολείτο, και πρόστιμο επί του καταλογισθέντος ποσού ίσο με το νόμιμο τόκο υπερημερίας.

Οι διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν έχουν εφαρμογή:

α) στον επιζώντα των συζύγων

β) στους συνταξιούχους του ΟΓΑ

γ) στους πολύτεκνους των οποίων το ένα τουλάχιστον των τέκνων είναι ανήλικο ή σπουδάζει σε ανώτερες ή ανώτατες σχολές και έως τη συμπλήρωση του 24ου έτους της ηλικίας του ή είναι ανίκανο για κάθε βιοποριστική εργασία

δ) στα πρόσωπα για τα οποία ισχύουν οι διατάξεις των Καν. (ΕΟΚ) 1408/71 και 574/72 καθώς και των διμερών συμβάσεων κοινωνικής ασφάλειας

Παράγραφος 3

Οι διατάξεις του άρθρου αυτού έχουν ανάλογη εφαρμογή και για όσους συνταξιοδοτούνται με βάση τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων, που εργάζονται εκτός του ευρύτερου δημόσιου τομέα ή αυτοαπασχολούνται.

Οι συνταξιούχοι της προηγούμενης περίπτωσης, υποχρεούνται, πριν αναλάβουν εργασία ή αυτοαπασχοληθούν, να δηλώσουν τούτο στην Υπηρεσία Συντάξεων του Γ.Λ.Κ.. Παράλειψη της δηλώσεως συνεπάγεται καταλογισμό σε βάρος του συνταξιούχου του ποσού των συντάξεων που έλαβε κατά το χρονικό διάστημα της εργασίας του ή κατά το διάστημα που αυτοαπασχολείτο, και πρόστιμο επί του καταλογισθέντος ποσού ίσο με το νόμιμο τόκο υπερημερίας.

Άρθρο 17

Πίνακας Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων

Προβλέπεται νέος πίνακας Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων που θα ισχύσει για τους νέους από 01/07/2011 ασφαλισμένους. Ο πίνακας αυτός θα τροποποιείται κάθε 3 έτη.

Από το 2011 αναμένουμε την εξαίρεση εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων από τη λίστα των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, καθώς και τη δραστική μείωση των παροχών όσων επαγγελμάτων παραμένουν στη λίστα. Γενική κατεύθυνση του Υπουργείου είναι να μεταρρυθμιστεί η νωρίτερη αποχώρηση των λιγότερων κατηγοριών των ΒΑΕ από 5 χρόνια σε 2 ή 3.

Ο αποχαρακτηρισμός των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων θα οδηγήσει σε αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης τουλάχιστον κατά 5 - 7 χρόνια για δεκάδες επαγγέλματα, σε μείωση των εργοδοτικών εισφορών και απώλεια εσόδων για τα ταμεία, καθώς και στη δημιουργία εργαζόμενων δύο ταχυτήτων για την ίδια δουλειά, όπου θα προτιμάται αυτός που δεν θα δικαιούται βαρέα, γιατί θα κοστίζει λιγότερο.


Άρθρο 18

Κατάργηση εξαιρέσων παράλληλης ασφάλισης για ασφαλισμένους

πριν την 1-1-1993

Μέχρι τώρα οι παρακάτω κατηγορίες εξαιρούνταν από την παράλληλη ασφάλιση. Εφεξής υπάγονται υποχρεωτικά στην ασφάλιση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ οι ασφαλισμένοι πριν την 01/01/1993:

α) δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι παράλληλα με την εργασία τους στο δημόσιο παρέχουν και εξαρτημένη εργασία

β) αυτοτελώς απασχολούμενοι στο θέαμα-ακρόαμα, ακόμη και αν ασφαλίζονται σε άλλο, πλην του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, φορέα.

Άρθρο 19

Ρυθμίσεις Ο.Γ.Α.

Από την αρχή του 2011 η εσιφορά για τον κλάδο υγείας του ΟΓΑ αυξάνεται από 1,5% σε 2,5% και ταυτόχρονα καταργείται το ποσοστό 15% από την κρατική εισφορά για τον κλάδο Κύριας Ασφάλισης Αγροτών που μεταφερόταν στον κλάδο υγείας του ΟΓΑ.

Τα ποσά των ασφαλιστικών κατηγοριών για τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ και επι των οποίων υπολογίζονται οι εισφορές τους αναπροσαρμόζονται με απόφαση του Υπ. Εργασίας (μέχρι τώρα αναπροσαρμόζονται με βάση το συνολικό ποσοστό αύξησης των συντάξεων του Δημοσίου).

Οι ασφαλισμένοι στον κλάδο Κύριας Ασφάλισης Αγροτών πρέπει να προσκομίζουν βεβαίωση εξόφλησης εισφορές για να πάρουν αποζημιώσεις από ΕΛΓΑ.

Αυξάνονται αναδρομικά οι συντάξεις του ΟΓΑ από 01/09/2009 κατά 30 ευρώ.



Άρθρα 20-24: Προβληματική από πολλές απόψεις είναι η ρύθμιση του καθεστώτος ασφάλισης των εργαζομένων των ειδικών αυτών κατηγοριών (κατ’ οίκον εργαζόμενων, εργατών γης), εφόσον μάλιστα στην συντριπτική τους πλειοψηφία πρόκειται για μετανάστες εργάτες.

Κατ’ αρχήν, είναι εξαιρετικά προβληματική η περιγραφή της κατηγορίας περιστασιακώς απασχολούμενοι, δεδομένου ότι για την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων αυτών πρόκειται για την κύρια και αποκλειστικά απασχόληση τους και μάλιστα επί πολλά έτη. Επίσης, για τις περιπτώσεις του άρθρου 23, προκύπτει το ερώτημα με ποιο κριτήριο θα διακρίνεται εάν αυτοί οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό και στο θέαμα ανήκουν στους τακτικώς ή στους περιστασιακώς απασχολούμενους του κλάδου.

Δεύτερον, εξαιρείται από την ρύθμιση η εργασία που παρέχεται από τους εργαζόμενους της ίδιας κατηγορίας, αλλά σε νομικά πρόσωπα (π.χ. καθαρισμός μικρής επιχείρησης μια ή δύο ημέρες την εβδομάδα) στα πλαίσια του ενιαίου και διαρκώς επιμερισμένου και μεταβαλλόμενου επαγγελματικού βίου ως προς τον τόπο παροχής της εργασίας και το πρόσωπο ή τα πρόσωπα του εργοδότη.

Τρίτον, τα κίνητρα φορολογικής φύσης για τον ιδιώτη-φυσικό πρόσωπο εργοδότη, αλλά και για τον ίδιο τον εργαζόμενο είναι πενιχρά, ενώ το αντικίνητρο του προστίμου (περίπου 1.500 ευρώ) είναι αστείο. Και αυτό γιατί: α) είναι εξαιρετικά μικρό το ποσό μπροστά στο συνολικό όφελος από την συστηματική παραβίαση των οικείων συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της εν γένει ασφαλιστικής νομοθεσίας, β) δεν είναι πρακτικά εφικτός ο έλεγχος των αρμόδιων αρχών δεδομένου ότι πρόκειται για ιδιωτικό χώρο (οικία). Υπενθυμίζεται ότι κατά πάγια ομολογία για τους κατ’ οίκον εργαζόμενους η καταγγελία στο ΙΚΑ δεν έχει αναδρομική ισχύ.

Τέταρτον, ενισχύεται η αδήλωτη απασχόληση άμεσα και έμμεσα. Ιδίως στην περίπτωση των μεταναστών, ο συνδυασμός των διατάξεων των πρώτων άρθρων του Νόμου (διάρκεια διαμονής στην χώρα) καθιστά την προοπτική συνταξιοδότησης από την Ελλάδα όνειρο απατηλό ιδιαίτερα στην περίπτωση που δεν ξεκαθαρίζεται το τοπίο σχετικά με την ανανέωση των αδειών διαμονής σε σχέση, μάλιστα, με το εργόσημο (θα συνυπολογίζεται ο αριθμός των ημερών-ασφάλισης του εργοσήμου στον συνολικό αριθμό των ενσήμων ειδικά για τους χωρίς χαρτιά προκειμένου να ασφαλιστούν-νομιμοποιηθούν;).

Συνακόλουθα, θα προτιμάται από τους ίδιους τους αλλοδαπούς εργάτες η πληρωμή στο χέρι για μεγαλύτερη αποταμίευση και με στόχο την μεσοπρόθεσμη επιστροφή στην χώρα καταγωγής, προκειμένου να ασφαλιστούν εκεί. Τέλος, καταργείται (σιωπηρώς) και η ισχύουσα σήμερα μεσοβέζικη λύση της αυτασφάλισης των κατ’ οίκων εργαζομένων που έδινε (στρεβλά μεν, αλλά έδινε) ένα διέξοδο στο ζήτημα της ασφάλισης αυτών των ανθρώπων.

Πέμπτον, εισάγεται σύστημα γραφειοκρατικό, ιδίως, για τον εργαζόμενο, αφού θα πρέπει να απουσιάσει εργάσιμες ημέρες και ώρες για να εισπράξει το αναλογούν ποσό της επιταγής-εργόσημου.

Έκτον, οι κατώτατοι όροι αμοιβής των εργαζομένων αυτών δεν προκύπτει ότι προστατεύονται με αποτέλεσμα ο εργοδότης να αντιπροτείνει (εκβιάζει) χαμηλότερο ποσό αμοιβής ως αντιστάθμισμα της δήλωσης της εργασίας, την οποία θα έχει ανάγκη ο εργαζόμενος για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα (150) ένσημα για ασφάλιση-παροχές υγείας και κυρίως για την ανανέωση των αδειών διαμονής στην περίπτωση που πρόκειται για μετανάστες (αντίστοιχος κατά μέσο όρο αριθμός απαιτούμενων ενσήμων).

Άρθρο 25: μολονότι τα κίνητρα παραμονής στην εργασία αφορούν σε ένα περιορισμένο αριθμό ατόμων, αποκλειστικά παλαιούς ασφαλισμένους (προ του 1993), συνιστούν πλήγμα για την απασχόληση των νέων και για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Άρθρο 26: Αφοπλισμός των εθελούσιων εξόδων με την απαγόρευση της αναγνώρισης του πλασματικού χρόνου από τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης.

Άρθρο 33: Η καταπολέμηση της αδήλωτης απασχόλησης αποτελεί ένα σύνθετο ζήτημα, στο οποίο απαιτείται κυρίως μια ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική συμφωνία/ συμμαχία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και η εφαρμογή συνδυασμένων πολιτικών με κίνητρα και αντικίνητρα και για τις δύο πλευρές. Ταυτόχρονα, θα πρέπει το σύνολο των διατάξεων και κυρίως των υπηρεσιών και των δομών κοινωνικής ασφάλισης και πρόνοιας να λειτουργούν θελκτικά και όχι αποθαρρυντικά για τους ίδιους τους εργαζόμενους, ώστε αυτοί να επιδιώκουν την καταπολέμηση του φαινομένου και όχι να συναινούν σε αυτό προκειμένου να εξασφαλίζουν περισσότερα χρήματα, τα οποία θα επενδύουν στις ιδιωτικές εταιρείες πρόνοιας και ασφάλισης.

Χωρίς να παραγνωρίζεται η σπουδαιότητα του ελεγκτικού σκέλους οι διαχειριστικού τύπου προτεινόμενες ρυθμίσεις χωρίς ποιοτική αναβάθμιση και αριθμητική ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου της εργατικής νομοθεσίας στοχεύουν σε ένα φτηνό εντυπωσιασμό με εξαιρετικά περιορισμένα περιθώρια επιτυχίας.

Άρθρο 34: το ασφαλιστικό πρόβλημα στην Ελλάδα, προφανώς δεν είναι ζήτημα ενημέρωσης των δικαιούχων. Τα ΚΠΑΣ εφόσον λειτουργούν θα ενημερώνουν τους πολίτες για τις αντι-ασφαλιστικές ρυθμίσεις του Νόμου αυτού.

Άρθρο 36-37: αντίστοιχα, το ενιαίο σύστημα ελέγχου συντάξεων για τον συστηματικό έλεγχο-καταγραφή της υλοποίησης της αντιμεταρρύθμισης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης ή για την παρακολούθηση της αναγκαστικής είσπραξης των ασφαλιστικών εισφορών.

Άρθρο 40: οι συναλλαγές μέσω τραπεζικού συστήματος με το πρόσχημα της μείωσης του κόστους των προμηθειών επιδιώκει πρωτίστως την εισροή ρευστού στις τράπεζες. Η υποχρεωτική καταβολή μέσω τραπέζης των μισθών και των παρεπομένων χρηματικών ποσών δεν μειώνει τον κίνδυνο της ανασφάλιστης εργασίας ή της αποφυγής ασφάλισης για τον απλούστατο λόγο ότι πρακτικά εξακολουθεί να αποτελεί πρόσφορη επιλογή για τον εργοδότη η πλήρως αδήλωτη (άρα και ανασφάλιστη) απασχόληση.

Άρθρο 41: αύξηση των πιθανοτήτων είσπραξης οφειλόμενων εισφορών προς τα ταμία με κατάταξη των ΦΚΑ στην Τρίτη τάξη προνομίων από την έκτη που είναι σήμερα σε περίπτωση πτώχευσης επιχείρησης.

***

KΕΦΑΛΑΙΟ ΕΒΔΟΜΟ

ΘΕΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

Άρθρο 37

Κρατική χρηματοδότηση της βασικής σύνταξης

Από το 2015 το κράτος αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση μόνο της βασικής σύνταξης όλων των ΦΚΑ πλην του ΝΑΤ, των ΕΤΑΑ, του ΕΤΑΠ ΜΜΕ και του συστήματος ασφάλισης του προσωπικού της ΤτΕ. Τα περισσότερα από τα Ταμεία που εξαιρούνται είναι επειδή λαμβάνουν μεγάλο ποσοστό εσόδων από κοινωνικούς πόρους.

Ζήτημα ερμηνείας: το κράτος αναλαμβάνει τη βασική, εγγυάται όμως μόνο τη βασική; Αν ναι, τότε το κράτος αποσύρεται όχι μόνο από την επικουρική αλλά και από το μεγαλύτερο μέρος της κύριας ασφάλισης. Είναι η πιο πιθανή ερμηνεία, αν αναλογιστούμε πως πως η αναλογική δε θα χρηματοδοτείται από το κράτος και θα αποτελεί τη συγχώνευση της κύριας (με την εξαίρεση της κρατικής χρηματοδότησης) και της επικουρικής σύνταξης.

Αντίθετο επιχείρημα από το άρθρο 38 με το οποίο το κράτος ρυθμιζει (άδικα και μέχρι το 2015) την κάλυψη των ελλειμμάτων της κύριας ασφάλισης.

Άρθρο 38

Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (Νέο ΛΑΦΚΑ)

Εισάγεται από τον Αύγουστο του 2010. Τηρείται λογαριασμός με οικονομική και λογιστική αυτοτέλεια εντός του ΑΚΑΓΕ.

Ο Λογαριασμός ΕΑΣ θα καλύπτει ελλείμματα κλάδων κύριας ασφάλισης μέχρι το 2015. Μετά το 2015 τα ποσά μεταφέρονται στο ίδιο το ΑΚΑΓΕ για το αποθεματικό κεφάλαιο.

H ειδική αυτή εισφορά για συντάξεις
βαρύνει κλιμακωτά τις συντάξεις :

από 1401 – 1700 € σε ποσοστό 3%

από 1701 – 2000 € σε ποσοστό 4%

από 2001 – 2300 € σε ποσοστό 5%

από 2301 – 2600 € σε ποσοστό 6%

από 2601 – 2900 € σε ποσοστό 7%

από 2901 – 3200 € σε ποσοστό 8%

από 3201 – 3500 € σε ποσοστό 9% και

από 3501 € και άνω σε ποσοστό 10%

Ο προηγούμενος ΛΑΦΚΑ είχε κριθεί αντισυνταγματικός από την πράξη 27 του Α κλιμακίου του Ελεγκτ. Συνεδρίου λόγω αντίθεσης στο άρθρο 1 εδ. Α του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ με το σκεπτικό ότι « οι συνταξιοδοτικές και κοινωνικοασφαλιστικές εν γένει παροχές είναι δικαιώματα περιουσιακής φύσης… που δεν μπορούν να περιοριστούν αν δεν συντρέχουν λόγοι πραγματικής δημόσιας ωφέλειας, που να δικαιολογούνται με ειδική αιτιολόγηση ». « Απλά το δημοσιονομικό όφελος έναντι του δημοσίου δεν αρκεί ».

Για να αρθεί ο σκόπελος αυτός, η αιτιολογική έκθεση του εν λόγω άρθρου είναι πολύ αναλυτική : γίνεται μάλιστα επίκληση των αποφάσεων Ολ ΣτΕ 1461-4/1995 στις οποίες κρίνεται ότι ο ΛΑΦΚΑ των άρ.59,61 και 67 του Ν. 2084/1992 δεν αντίκεινται στο άρθρο 12 της Διεθνούς Συνθήκης για τον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη γιατί αποσκοπούσαν στην αποτροπή κινδύνου που απειλεί όλο το ασφαλιστικό σύστημα.

Επικαλείται επίσης το γεγονός ότι επιβαρύνονται μόνο οι υψηλότερες συντάξεις. Αλλά επ’ουδενί δεν δικαιολογεί αιτιολογημένα γιατί πρέπει να γίνει ανακατανομή των πόρων με διπλή εισφορά των συνταξιούχων και όχι μεταξύ όλων των Ελλήνων πολιτών. Γιατί δηλαδή να μην καλυφθούν τα ελλείμματα (ή μετά το 2015 να χρηματοδοτηθεί το αποθεματικό κεφάλαιο) με επιβάρυνση επιχειρήσεων και όχι συνταξιούχων.

Τέλος, δεν στηρίζεται αναλογιστικά το γεγονός ότι η ΕΑΣ είναι επαρκής πόρος για την κάλυψη των ελλειμμάτων. Ούτε ότι μετά το 2015 θα έχουν καλυφθεί τα ελλείμματα με την ΕΑΣ.

Άρθρο 39

Λογιστικός διαχωρισμός προνοιακών-ασφαλιστικών παροχών

Από το 2011 γίνεται διαχωρισμός οργανικού και προνοιακού τμήματος συνταξιοδοτικών παροχών και τηρούνται για το σκοπό αυτό 2 χωριστοί λογαριασμοί σε κάθε ασφαλιστικό φορέα.

Προνοιακές παροχές ορίζονται οι :

α) το ΕΚΑΣ

β) το Εξωιδρυματικό επίδομα

γ) το επίδομα Απολύτου Αναπηρίας

δ) το Συμπληρωματικό-Προνοιακο ποσό της σύνταξης και

ε) κάθε άλλη παροχή που απονέμεται από τους ασφαλιστικούς οργανισμούς χωρίς τη καταβολή ασφαλιστικής εισφοράς.

Στον ορισμό αυτό εντάσσεται σίγουρα η δεύτερη βασική σύνταξη ανασφάλιστων των άρθρου 2 παρ.2 Β. Όπως επισημαίνουμε στο άρθρο 1, είναι ζήτημα κατά πόσον αφορά και στο πρώτο είδος βασικής σύνταξης.

Άρθρο 68: διατηρείται το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα στις εργολαβικές επιχειρήσεις (καθαρισμού και φύλαξης) αφού το πρόβλημα δεν είναι η τυπική αναγραφή των όρων εκτέλεσης της σύμβασης εργολαβίας, αλλά η επιβολή και ο έλεγχος τήρησης της εργατικής νομοθεσίας. Ρητή και καθολική εις ολόκληρον και αλληλέγγυα ευθύνη θεσπίζεται μόνο μεταξύ εργολάβου και τυχόν υπεργολάβου και όχι μεταξύ εργολάβου και αποδέκτη υπηρεσιών-αναθέτοντα το έργο. Στον πυρήνα της ευέλικτης εργασιακής σχέσης σε εργολαβική εταιρεία εξακολουθεί να βρίσκεται η αναζήτηση κέρδους του εργολάβου από την συμπίεση του άμεσου και του έμμεσου μισθολογικού κόστους.

Άρθρο 69: κάλυψη από εισφορές των ίδιων των ελεύθερων επαγγελματιών (υπό ορισμένες προϋποθέσεις) της ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε περίπτωση διακοπής του επαγγέλματος.

Άρθρο 70: μεικτά κλιμάκια ελέγχου χημικών του Γενικού Χημείου του Κράτους.

Άρθρο 73-74: Καταργείται ουσιαστικά το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής στην διαιτησία από την πλευρά της συνδικαλιστικής οργάνωσης, πλην της περίπτωσης των διαπραγματεύσεων που διεξάγονται με σκοπό την σύναψη ΕΓΣΣΕ. Κατ’ αρχήν, η σπουδαιότητα της έκδοσης διαιτητικής απόφασης είναι μεγάλη (εάν όχι μεγαλύτερη) και για όλες τις υπόλοιπες βαθμίδες συλλογικής διαπραγμάτευσης και ιδίως για την σύναψη κλαδικών σσε. Άλλωστε, τα οριζόμενα στην ΕΓΣΣΕ μπορούν κάλλιστα να ανατρέπονται με διατάξεις σαν αυτές που εμπεριέχονται, ήδη, σε αυτό το νομοσχέδιο και αφορούν στους νέους σε ηλικία εργαζόμενους (άρθρο 75, παρ. 8 και 9).

Επιπλέον, για την πρόσληψη των ειδικών επιστημόνων μεσολαβητών και διαιτητών απαιτείται «ομόφωνη» απόφαση των προέδρων των μεγάλων συνομοσπονδιών (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ) και δεν αρκεί πλέον η (με απλή πλειοψηφία) απόφαση του Δ.Σ. του ΟΜΕΔ.

Όσον αφορά γενικότερα στις συλλογικές εργασιακές σχέσεις η πρόθεση της Κυβέρνησης είναι διπλή: από την μια, η ανατροπή της υποχρεωτικότητας και της βεβαιότητας έκδοσης δεσμευτικής διαιτητικής απόφασης και από την άλλη, η κατάργηση της αρχής της ευνοϊκής ρύθμισης μεταξύ των συλλογικών συμβάσεων εργασίας ως ίσχυε επί σειρά ετών («Ν» 3845/2010) με προφανή σκοπό να αποδυναμώσει άμεσα την διαπραγματευτική ισχύ των συνδικάτων και να επιφέρει ένα καίριο πλήγμα αφενός, στην θεσμική κατοχύρωση διαδικασιών κοινωνικού διαλόγου και αφετέρου, στην αξιοπιστία και στην αντιπροσωπευτικότητα των ίδιων των συνδικάτων ως πολιτικών φορέων διεκδίκησης και προάσπισης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Άρθρο 75: η κυριότερη επίθεση της Κυβέρνησης στο πεδίο των ατομικών εργασιακών σχέσεων (παρ. 1-3), η οποία στρέφεται εναντίον του δικαίου της απόλυσης, με ρυθμίσεις που προκαλούν κοινωνική τρομοκρατία σε βάρος του συνόλου των μισθωτών (σε πρώτη φάση στον ιδιωτικό και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα).

Στην πράξη αίρονται και τα εναπομείναντα αντικίνητρα για την λύση της εργασιακής σχέσης στις ατομικές απολύσεις, ενώ επιχειρείται η καθιέρωση ενός καθεστώτος πλήρους εργοδοτικής ασυδοσίας και αυθαιρεσίας, με κύρια επιδίωξη την αποδοχή από την πλευρά του εργαζόμενου κάθε θεμιτής ή αθέμιτης επιθυμίας της άλλης πλευράς.

Πλέον το καθεστώς απολύσεων από απελευθερωμένο γίνεται ασύδοτο, δεδομένου ότι:

α) μειώνεται κατ’ έμμεσο τρόπο το ύψος της αποζημίωσης έως και 50% διαμέσου της δραστικής μείωσης του χρόνου προειδοποίησης της απόλυσης, η οποία πλέον και για πρώτη φορά από την θέσπισή της αναμένεται να τύχει ευρείας χρήσης από την εργοδοτική πλευρά,

β) καταργείται η υποχρέωση άμεσης καταβολής ολόκληρου του ποσού της αποζημίωσης και θεσπίζεται ελάχιστο όριο άμεσης (προ)καταβολής του ποσού που αντιστοιχεί σε δύο μηνών αποδοχές, ενώ παρέχεται η δυνατότητα εξόφλησης του υπολοίπου σε διμηνιαίες δόσεις, το ύψος των οποίων δεν πρέπει να είναι μικρότερο από τις αποδοχές δύο μηνών.

Διατηρείται το απελευθερωμένο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων, σε επιχειρήσεις που απασχολούν μέχρι 20 άτομα και εκτείνεται το εύρος των απολύσεων: α) από 4 άτομα για επιχειρήσεις με προσωπικό από 20-200 άτομα, σε 6 άτομα για επιχειρήσεις με προσωπικό 20-150 άτομα και β) από 2-3% για επιχειρήσεις με προσωπικό άνω των 50 ατόμων, σε 5% για επιχειρήσεις με προσωπικό άνω των 150 ατόμων.

Ανατρέποντας οριστικά και το παραμικρό αντικίνητρο για την απόλυση προς όφελος του αδύναμου πόλου των εργασιακών σχέσεων, η εργοδοτική πλευρά μπορεί, πλέον, ελεύθερα να επιβάλει στην ελληνική αγορά εργασίας ένα νέο μοντέλο ευελιξίας με ανασφάλεια, στα όρια πολλές φορές της τυπικής νομιμότητας και μακριά από κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης, που παραδοσιακά επιδιώκονταν να εξασφαλίζεται διαμέσου της εργατικής νομοθεσίας.

Θεσπίζεται (παρ. 4-6), «αντικίνητρο» για το ενδεχόμενο απόλυσης εργαζομένων μεγάλης ηλικίας στα πρόθυρα συνταξιοδότησης, εφόσον δεν είναι δυνατή η τοποθέτησή τους σε θέση εργασίας και συγκεκριμένα παρέχεται το δικαίωμα αυτασφάλισης, στην οποία συμμετέχει ο εργοδότης με το 50% του κόστους για ασφαλισμένους 57-60 ετών ή με το 80% για ασφαλισμένους 60-64 ετών για διάστημα τριών ετών. Το υπόλοιπο του κόστους μπορεί να μετακυλύεται στις πλάτες του κοινωνικού συνόλου (ειδικά προγράμματα ΟΑΕΔ) ειδάλλως θα βαρύνει τον απολυμένο.

Τα πραγματικά, όμως, αντικίνητρα για την απόλυση των «υψηλόμισθων» εργαζομένων στα πρόθυρα συνταξιοδότησης έχουν αρθεί με την επίθεση στο δίκαιο τα καταγγελίας της σχέσης εργασίας των προηγούμενων παραγράφων του ίδιου άρθρου.

Για τους νέους και τους νεοεισερχόμενους εργαζόμενους καθιερώνεται ένα ιδιόμορφο καθεστώς ομηρίας στην εργοδοτική πλευρά (παρ. 8-9):

- Εισάγεται το καθεστώς των συμβάσεων πρώτης απασχόλησης (σαν αυτές που επιχειρήθηκε να εισαχθούν σε χώρες όπως η Γαλλία) προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων και κοινωνικών συγκρούσεων, για νέους κάτω των 25 ετών, που εισέρχονται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας (δεν έχουν συνολικά άνω των 150 ενσήμων/ ημερών ασφάλισης). Οι νέοι αυτοί μπορούν να εργάζονται με μειωμένες αποδοχές στο ύψος του 84% της ΕΓΣΕΕ, με τις εργοδοτικές εισφορές να καταβάλλονται από τον ΟΑΕΔ και την υποχρέωση των εργοδοτών να καταβάλλουν το αντίστοιχο αυτού του ποσού ως τμήμα των καθαρών αποδοχών των εργαζομένων.

Εισάγεται επέκταση των συμβάσεων μαθητείας διάρκειας μέχρι και ένα έτος για νέους ηλικίας 15-18 ετών και με αμοιβές στο ύψος του 70% της ΕΓΣΕΕ.

Υλοποιούνται, τέλος, (παρ. 10-11) οι προβλέψεις του Παραρτήματος ΙΙΙ που έχει προσαρτηθεί στον «Νόμο» 3845/2010 για την αύξηση της ευελιξίας στο ωράριο εργασίας. Η προσαύξηση της υπερεργασίας από 25% μειώνεται στο 20% και η αντίστοιχη για την υπερωρία για τις πρώτες 120 ώρες από 50% στο 40% και για τις υπόλοιπες από το 75% στο 60%.