Κατεδαφίζοντας το ένα μετά το άλλο όλα τα κοινωνικά κεκτημένα αγώνων δεκαετιών η κυβέρνηση έρχεται τώρα να αποδείξει ότι πλήρης μετάλλαξη της κοινωνίας δεν γίνεται χωρίς επίθεση στον χώρο της παιδείας, για επιβολή νέων δεδομένων σκέψης, προετοιμάζοντας μια γενιά φτηνών και φρόνιμων εργαζομένων. Μετά το λύκειο δύο ταχυτήτων οι "τυχεροί" νέοι φοιτητές-πελάτες καλούνται να κυνηγήσουν πιστωτικές μονάδες για τον ατομικό φάκελο προσόντων, που θα τους εξασφαλίσει μια πολυπόθητη θέση εργασίας. Για όσο εξυπηρετούν το καλό της αγοράς, στα παλαμάκια της οποίας καλούμαστε να χορέψουμε φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι και μέλλοντες άνεργοι, πολίτες μιας ολόκληρης χώρας, μιας από τις πολλές στο έλεός της.
Το δημόσιο πανεπιστήμιο, ελεύθερο, ανοιχτό και καθολικό, διαλύεται, άμεσα και ελάχιστα κεκαλυμμένα. Είμαστε η γενιά που τους περίσσεψε, βγήκαμε υπερβολικά μορφωμένοι, υπερβολικά συνειδητοποιημένοι, τους βγήκαμε απλά πολλοί. Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση καλείται να διορθώσει το πρόβλημα, να περάσει μια γενιά με μπλάνκο.
Τι πανεπιστήμιο θέλουνε (και ποιοι, αλήθεια;)
Η κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση και -δυστυχώς για αυτές- και οι φοιτητικές τους παρατάξεις είχαν δώσει από καιρό το στίγμα. Κατάργηση του αυτοδιοίκητου του πανεπιστημίου με την εμπλοκή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων στη διοίκησή του, εξάρτηση της χρηματοδότησης από την ιδιωτική πρωτοβουλία, ουσιαστική υποβάθμιση και εντατικοποίηση των σπουδών και κατάργηση του ασύλου, είναι κάποια βασικά σημεία αίσχους του νομοσχεδίου, κάποια απ' τα πολλά. Είναι όμως και σε πλήρη συμφωνία με τις θέσεις της ΔΑΠ για την "Παιδεία 2020". Είναι επίσης, η πλήρης κατάργηση του ασύλου, ό,τι ακριβώς ζητούσε η ΝΔ για να ψηφίσει το νέο νόμο. Ειδικότερα:
1. Άρση του αυτοδιοίκητου των Πανεπιστημίων
Με τις ρυθμίσεις αφαιρούνται οι δικαιοδοσίες από τα τωρινά όργανα συνδιοίκησης και επιβάλλεται ένα νέο ολιγαρχικό μοντέλο μέσω του 15μελούς Συμβουλίου. Το «Συμβούλιο Διοίκησης» θα αποτελείται από 7 εκλεγμένα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, τα οποία θα επιλέγουν άλλα 7 μέλη εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας, και από 1 φοιτητή. Το Συμβούλιο Διοίκησης δεν θα ελέγχεται και δεν θα λογοδοτεί πουθενά. Κάτι που σημαίνει: τα μισά μέλη του συμβουλίου είναι ιδιώτες και -πολύ βολικό θα ερχόταν- επιχειρηματίες που βάζουν και το χέρι στην τσέπη. Η εξυγίανση ενός χώρου που παρουσιάζεται ως διαπλεκόμενος περνάει δηλαδή μέσα από την συμμετοχή στην διοίκηση αυτού που "φέρνει τα λεφτά", με προφανές συμφέρον για επηρεασμό των αποφάσεων, και συνεχίζουμε να μιλάμε για ανεξάρτητη έρευνα και δημοκρατική λειτουργία;
Σε όλο αυτό το σκηνικό ο ρόλος των φοιτητών είναι η μελέτη και η υπακοή αφού ο ένας και μοναδικός φοιτητής, ο οποίος μάλιστα εκλέγεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο, αποκλείοντας συλλογικές δράσεις, μόνο διακοσμητικό ρόλο μπορεί να έχει, για να σώσουμε και τα προσχήματα.
Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ λοιπόν ζητάνε κινητοποιήσεις αγωνιώντας για το ρόλο των φοιτητών;
Σε καμία περίπτωση. Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ την πάτησαν. Γιατί βρέθηκαν να χάνουν τα πελατειακά τους δίκτυα και τις δυνατότητες για επηρεασμό και κομπρεμί. Το κομμάτι όμως της αντιπροσώπευσης μας αφορά όλους και δεν το εκχωρούμε ούτε σε επαγγελματίες συνδικαλιστές, ούτε στον κάθε μάνατζερ και είναι και γι'αυτό που πρέπει να αγωνιστούμε.
2) Εξάρτηση της χρηματοδότησης από την ιδιωτική πρωτοβουλία
Η «αυτοδιοίκηση» των ιδρυμάτων προϋποθέτει, κατά το Υπουργείο, και την «οικονομική αυτοτέλειά» τους. Η κρατική χρηματοδότηση όχι μόνο ελαχιστοποιείται, αλλά και θα χορηγείται ανάλογα με την αξιολόγηση του κάθε ιδρύματος, με κριτήριο την ανταπόκριση στα "θέλω" της αγοράς εργασίας. Σχολές όπως το Πάντειο τους είναι σχεδόν άχρηστες και αντικείμενα όπως η πολιτική επιστήμη ή η κοινωνική θεωρία μάλλον επικίνδυνα. Κανείς μας δεν έχει αυταπάτες για το μέγεθος της ιδιωτικής χρηματοδότησης που θα αφορά εμάς αλλά και την τροπή των σπουδών όταν οι δημοσιογράφοι ή οι ψυχολόγοι του αύριο πρέπει να ταιριάζουν στα καλούπια της ζήτησης και να τους βολεύουν. Μόνη λύση, απέναντι στο κλείσιμο τμημάτων, θα είναι πλέον η εισαγωγή διδάκτρων.
3)Υποβάθμιση και εντατικοποίηση των σπουδών
Από την υπογραφή της «Συνθήκης της Μπολόνια» γινόμαστε μάρτυρες μιας προσπάθειας για διάλυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την εισαγωγή ενός μοντέλου μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης-πλαισίου πιστοποίησης μιας ικανότητας του αποφοίτου προς αποδοτική εργασία, με κατακερματισμό των πτυχίων και μειωμένα δικαιώματα.
Το νομοσχέδιο, συνεπέστατο προς την σοσιαλιστική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση από την στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, διασπά τον κύκλο σπουδών σε 3 χρόνια προπτυχιακών σπουδών, 2 χρόνια μεταπτυχιακών και 3 χρόνια διδακτορικών. Κάθε έτος σπουδών θα αντιστοιχεί σε 60 πιστωτικές μονάδες, οι οποίες στο τέλος της φοίτησης θα δημιουργούν μαζί με παράλληλους κύκλους σπουδών (σεμινάρια, ξένες γλώσσες κτλ.) έναν ατομικό φάκελο προσόντων, «διανθισμένο» με μαθήματα διαφόρων (και όχι ενός) επιστημονικών αντικειμένων. Ο κάθε απόφοιτος καλείται λοιπόν, όσο ανταγωνιστικότερα μπορεί, να διεκδικήσει μεγάλο μέρος των πολύτιμων χαρτιών, έχοντας αφήσει μακριά πίσω του το ενιαίο πτυχίο, τις συλλογικές συμβάσεις και οτιδήποτε άλλο πιστοποιεί κατάρτιση σε συλλογικό επίπεδο, καταλήγοντας να διεκδικεί μόνος απέναντι στους εργοδότες τα δικαιώματά του. Χαρακτηριστική, εξάλλου, της ταξικής πολιτικής του υπουργείου είναι η περικοπή των φοιτητικών παροχών, αφού η σίτιση και η στέγαση ιδιωτικοποιούνται.
4) Έντατικοποίηση των σπουδών και κατάργηση του ασύλου
Ο φοιτητής θα πρέπει να είναι φοιτητής. Το πολύ-πολύ να είναι και καλός πελάτης. Το πανεπιστήμιο όμως αποστειρώνεται, αποκόπτεται από την κοινωνία και καταρτίζει τους μελλοντικούς εργαζόμενους. Οι μελλοντικοί πολίτες δεν χρειάζονται πια. Σε αυτό το πνεύμα κινείται η διάταξη για το εξάμηνο που αποτελείται από 13 εβδομάδες μαθημάτων, από τις οποίες αν χαθεί μια, οδηγεί και σε απώλεια της εξεταστικής και άρα, δεν μένει χρόνος και χώρος για κοινωνικούς αγώνες, ωσάν οι φοιτητές να γίνονται μετά την αποφοίτηση μέλη της κοινωνίας και τότε μόνο να πλήττονται. Από την άλλη πλευρά, ένα Πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί με επιχειρησιακούς όρους χρηματοδότησης και αντίστοιχους όρους φοίτησης (προαπαιτούμενα μαθήματα, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, όριο φοίτησης τα ν+2 χρόνια, διαγραφές φοιτητών) και διοίκησης, προφανώς δεν θα μπορεί να είναι ένα πεδίο αμφισβήτησης των υπαρχουσών κοινωνικών δομών, παρά μόνο ένα πεδίο καλλιέργειας του σκληρού νεοφιλελεύθερου ανταγωνισμού.
Η κατάργηση του ασύλου πάλι, που πανηγυρίστηκε από τους νοσταλγούς των τανκς στο Πολυτεχνείο ως νίκη τους, εγγυάται ότι σε κάθε κίνηση του φοιτητόκοσμου που ενοχλεί, η καταστολή είναι παρούσα. Καταστολή τέτοια, που μετά τα γεγονότα στο Σύνταγμα δεν άφησε ούτε στα συντηρητικότερα στρώματα της κοινωνίας αμφιβολία ενάντια σε ποιούς στρέφεται, και που εκθέτει σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο τις σχολές μας με τις προβοκάτσιες που προϋποθέτει.
Δεν θα πρέπει στιγμή να ξεχνάμε είναι ότι η βασική παράμετρος που μέχρι στιγμής καθυστέρησε ή ανέκοψε αρνητικές εξελίξεις στο ελληνικό Πανεπιστήμιο ήταν η ύπαρξη μαζικών διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος, που συναντιούνταν με την κίνηση άλλων ριζοσπαστικών κομματιών της πανεπιστημιακής κοινότητας. Εμείς, σε συνδυασμό και συμπόρευση με τις πλατείες όλης της χώρας που έδειξαν ότι υπάρχει ακόμα αγωνιστική ελπίδα στην κοινωνία, μπορούμε να δείξουμε ότι ο δρόμος για την ακύρωση του καταστροφικού νόμου Διαμαντοπούλου, περνάει μέσα από την ανατροπή της κυβέρνησης με την ανάδειξη ενός άλλου δρόμου, εναλλακτικού, με βάση τις ανάγκες μας, όχι τις ανάγκες των αγορών.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ
• Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία στο 5% του ΑΕΠ
• Να μην εφαρμοστεί η κοινοτική οδηγία για τα ΚΕΣ. Να καταργηθούν και να ληφθεί μέριμνα για τους αποφοίτους.
• Να μην εφαρμοστεί και να καταργηθεί ο νέος Νόμος Πλαίσιο
• Ενιαίο πτυχίο με όλα τα επαγγελματικά δικαιώματα σε αυτό
• Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης
• Δωρεάν σίτιση, στέγαση και μεταφορές
• Χρηματοδότηση των βιβλιοθηκών από τον προϋπολογισμό τώρα που λήγουν τα ΕΠΕΑΕΚ
• Θέσπιση πτυχιακής εξεταστικής χωρίς όριο μαθημάτων
• Όχι στην αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση, κατάργηση των νόμων Σιούφα-Ρέππα, να επιστραφούν στα ταμεία τα οφειλόμενα από κράτος και εργοδοσία
• Να σταματήσει η εκποίηση του δημόσιου πλούτου
• Ενίσχυση της εσωτερικής δημοκρατίας στα Ιδρύματα Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς απολαβές και ασφάλιση - Όχι στις ελαστικές σχέσεις εργασίας
• Καμία κατάργηση του ασύλου- το άσυλο ανήκει σε όλους
• Καμία εμπλοκή χορηγών στο Πάντειο-σπουδές με βάση τις ανάγκες μας
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
• Κατάληψη μιας εβδομάδας και κατόπιν εκ νέου συνέλευση για τον καθορισμό της δράσης μας.
• Συγκρότηση ανοιχτής επιτροπής κατάληψης
• Σχολή ως κέντρο αγώνα και όχι εγκατάλειψη και λουκέτο, με πολιτικό και πολιτιστικό πρόγραμμα κατάληψης
• Ανοιχτές γραμματείες για την εγγραφή των νέων φοιτητών, το κομμάτι που παραπάνω πλήττεται και που καλούμε και χρειαζόμαστε δίπλα μας.
• Διεξαγωγή εξετάσεων για όσους πιέζονται από προθεσμίες μεταπτυχιακών.
• Εξωστρεφείς δράσεις προς την κοινωνία, όπως δεκάλεπτα κλεισίματα της Συγγρού με παράλληλο μοίρασμα ενημερωτικού κειμένου, συζητήσεις με καθηγητές, εκδηλώσεις, εξορμήσεις σε σχολεία, ιδιαίτερα σε λύκεια, της περιοχής.
• Συμμετοχή στις κινητοποιήσεις που θα προγραμματιστούν σε κεντρικό επίπεδο, ως σύλλογος φοιτητών Παντείου.
Για ένα πανεπιστήμιο δημόσιο, δωρεάν και ανεξάρτητο
Τίποτα δεν θα μας δοθεί αν δεν το κερδίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου