Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι εκπαιδευτικοί και οι δημόσιοι λειτουργοί υφίστανται άλλο ένα πλήγμα, αυτή τη φορά από την εφαρμογή διατάξεων του ν. 4093/12.
Με τις ρυθμίσεις αυτές, όπως τροποποιήθηκαν με Ν.4111/2013, τίθενται αυτοδικαίως σε αργία οι υπάλληλοι και οι καθηγητές που απλώς παραπέμφθηκαν αμετακλήτως ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου για ορισμένα πλημμελήματα, δηλαδή ακόμη και όταν η πράξη τους διαθέτει μικρή ποινική απαξία. Η ρύθμιση αυτή προσβάλλει ευθέως το τεκμήριο της αθωότητας (άρθρα 2 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 2 ΕΣΔΑ), καθώς χωρίς να μεσολαβήσει δικαστική κρίση, με απόφαση του Εισαγγελέα, ενός οργάνου μονοπρόσωπου, που δεν περιβάλλεται με τις εγγυήσεις προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας τις οποίες απολαμβάνουν οι δικαστές, οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί απομακρύνονται από την θέση τους και υφίστανται ένα βαρύτατο πλήγμα στην προσωπική και υπαλληλική τους ζωή. Ακόμη, η ρύθμιση αυτή θίγει την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Συντ.), δεδομένου ότι το δυσμενέστατο μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας επιβάλλεται αφηρημένα και αδιακρίτως, χωρίς να σταθμίζονται οι ιδιαίτερες συνθήκες της υπόθεσης και ιδίως η ελαφρότητα της άδικης πράξης.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αντιπρύτανη του ΑΠΘ κ. Ι. Παντή, ο οποίος απειλείται με την εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων, επειδή του ασκήθηκε αμετακλήτως ποινική δίωξη για απιστία στην υπηρεσία, για μια υπόθεση χωρίς τεκμήρια ενοχής.
Καλείται ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης να τροποποιήσει τον νόμο, προκειμένου το πειθαρχικό δίκαιο να συμβαδίζει με τις επιταγές του κράτους δικαίου, το Σύνταγμα της χώρας και τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Με τις ρυθμίσεις αυτές, όπως τροποποιήθηκαν με Ν.4111/2013, τίθενται αυτοδικαίως σε αργία οι υπάλληλοι και οι καθηγητές που απλώς παραπέμφθηκαν αμετακλήτως ενώπιον του αρμοδίου δικαστηρίου για ορισμένα πλημμελήματα, δηλαδή ακόμη και όταν η πράξη τους διαθέτει μικρή ποινική απαξία. Η ρύθμιση αυτή προσβάλλει ευθέως το τεκμήριο της αθωότητας (άρθρα 2 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 2 ΕΣΔΑ), καθώς χωρίς να μεσολαβήσει δικαστική κρίση, με απόφαση του Εισαγγελέα, ενός οργάνου μονοπρόσωπου, που δεν περιβάλλεται με τις εγγυήσεις προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας τις οποίες απολαμβάνουν οι δικαστές, οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί απομακρύνονται από την θέση τους και υφίστανται ένα βαρύτατο πλήγμα στην προσωπική και υπαλληλική τους ζωή. Ακόμη, η ρύθμιση αυτή θίγει την αρχή της αναλογικότητας (άρθρο 25 παρ. 1 Συντ.), δεδομένου ότι το δυσμενέστατο μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας επιβάλλεται αφηρημένα και αδιακρίτως, χωρίς να σταθμίζονται οι ιδιαίτερες συνθήκες της υπόθεσης και ιδίως η ελαφρότητα της άδικης πράξης.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του αντιπρύτανη του ΑΠΘ κ. Ι. Παντή, ο οποίος απειλείται με την εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων, επειδή του ασκήθηκε αμετακλήτως ποινική δίωξη για απιστία στην υπηρεσία, για μια υπόθεση χωρίς τεκμήρια ενοχής.
Καλείται ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης να τροποποιήσει τον νόμο, προκειμένου το πειθαρχικό δίκαιο να συμβαδίζει με τις επιταγές του κράτους δικαίου, το Σύνταγμα της χώρας και τις Διεθνείς Συμβάσεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου